T-34 Pojazdy Inżynieryjne

[tytus]

Witam serdecznie.

Chciałbym poruszyć tutaj wątek na temat pojazdów inżynieryjnych budowanych na podwoziu T-34. Postanowiłem rozpocząć ten wątek ponieważ pracuję obecnie nad modelem dźwigu JT-34, a w przyszłości planuję wykonać także inne pojazdy np. VT-34. Jeżeli chodzi o JT-34 jego plany były opublikowane w czasopiśmie MODELARZ pod nazwą SPK-10 numery:9,10,11/2004. Są one jednak niedokładne a nawet ośmieliłbym się napisać, że błędne (chodzi o kształt przedziału operatora na wieżyczce). Doszedłem do tego wniosku na podstawie analizy walkaround'ów (całkiem zacnych):

www.dolin.estranky.cz

www.tanxheaven.com/jt34/jt34.htm

www.vojenskatechnika.sk/jt34/jt34.htm

Mam prośbę jeżeli ktoś dysponuje czymś więcej na temat JT-34 bardzo proszę o umieszczenie tego na forum.

Obecnie rysuję jego plany w 1:35 także wszystko może się przydać.

[tytus]

Dźwig czołgowy na podwoziu średniego czołgu T-34/85-JT- 34 był zaprojektowany i produkowany w Czechosłowacji od 1962 roku. Dźwig był wykorzystywany przez jednostki pancerne, gdy zachodziła potrzeba wymiany ciężkich podzespołów czołgów takich jak wieże, działa, silniki, w warunkach polowych. Używano go także podczas prac inżynieryjno-saperskich np. budowa mostów. Od 1962 r. do zakończenia produkcji w 1966 r. powstało około 150 takich pojazdów, z których część była sprzedawana za granicę między innymi do Egiptu.

Maksymalny udźwig wynosił 10 ton. Wieża mogła obracać się o 360o, była spawana z płyt pancernych o grubości do 12 mm i podzielona na dwie części. Pierwszą część tworzył przedział operatora, w którym znajdował się górny główny właz operatora, dwa boczne okrągłe otwory i dwa czołowe. W środku znajdowały się: mechanizmy sterowania hydrauliką dźwigu, panel przyrządów, radiostacja i peryskop do pracy z zamkniętymi włazami. W drugiej części oddzielonej przegrodą znajdowała się jednostka napędowa dźwigu, którą stanowił benzynowy, ośmiocylindrowy, chłodzony powietrzem silnik TATRA T603C. Silnik napędzał sprężarkę hydrauliczną. Dostęp do silnika zapewniały dwie górne klapy. Po bokach wieżyczki znajdowały się ramiona mocujące wysięgnik dźwigu. Pionowy ruch dźwigu umożliwiały dwa siłowniki hydrauliczne zamocowane z przodu wieżyczki. Wysięgnik składał się z głównego ramienia, w którym znajdowało się drugie, wysuwane ramię oraz bębnowa zwijarka liny. Lina dźwigu miała średnicę 20 mm. Na końcu wysięgnika można było zamontować dodatkowe ramię z hakiem do podnoszenia lżejszych przedmiotów. W położeniu marszowym dźwig był obrócony do tyłu i opierał się na podporze spawanej z rur.

Dźwig umieszczony był na podwoziu czołgu T- 34- 85. Na bokach kadłuba znajdowały się miejsca do mocowania dodatkowego ekwipunku. Nad przedziałem silnikowym umieszczono dodatkową ramę nośną służącą do przewozu ciężkiego ładunku (np. zapasowego silnika czołgowego). Jednostką napędową był wysokoprężny chłodzony powietrzem dwunastocylindrowy silnik W-2-34 (W-2-34M). Całkowity zapas paliwa to 872 litry, z czego 602 litry w wewnętrznych zbiornikach i 270 litrów w zbiornikach dodatkowych

Czołg był uzbrojono w karabin maszynowy DTM kalibru 7,62 mm, który umieszczony był w tym samym miejscu co w standardowym czołgu( po prawej stronie mechanika/kierowcy). Załogę stanowiły dwie osoby: dowódca-operator dźwigu oraz mechanik-kierowca.

Dane techniczne:

długość całkowita w położeniu marszowym 8 900 mm

szerokość 3 000 mm

wysokość 3 000 mm

Moc silnika 373 kW

Maksymalna prędkość na drodze 55 km/h

Zasięg na drodze 300 km

Może to zachęci kogoś do podjęcia tego tematu....