W drodze na Maczugę

[Adamo722]

Tytułem wstępu z Wikipedii:

Do 17 sierpnia okrążenie wojsk niemieckich w Normandii było niepełne^[45]. Polska 1 Dywizja Pancerna, wchodząca w skład kanadyjskiej 1 Armii, została podzielona na trzy grupy bojowe i otrzymała rozkaz szerokim szykiem poruszać się na południowy-wschód, aby połączyć się z żołnierzami amerykańskimi w Chambois^[45]. Trun zostało zdobyte przez kanadyjską 4 Dywizję Pancerną 18 sierpnia^[47]. Po zdobyciu Champeaux 19 sierpnia polskie grupy bojowe spotkały się w Chambois, a dzięki wsparciu Kanadyjczyków z 4 Dywizji Pancernej Polacy zabezpieczyli miasto i wieczorem nawiązali kontakt z amerykańską 90 Dywizją Piechoty i francuską 2 Dywizją Pancerną^[48][49][50] Alianci nie przerzucili jeszcze żadnych znaczących sił na drogę potencjalnej ucieczki 7 Armii, kiedy ich pozycje zostały zaatakowane przez wojska niemieckie wewnątrz kotła^[50]. Opancerzona kolumna 2 Dywizji Pancernej SS przedarła się przez pozycje Kanadyjczyków w Staint-Lambert, zajęła połowę wsi i utrzymywała drogę przez sześć godzin, aż do zmroku^[48]. Wielu Niemców uciekło, a małe grupki piechoty przeszły przez rzekę Dives pod osłoną nocy^[51].

Po zajęciu Chambois dwie polskie grupy bojowe wymaszerowały na północny wschód i zajęły pozycje na części wzgórza 262 (grzbiet Mont Ormel), spędzając noc 19 sierpnia na kopaniu okopów^[52]. Następnego ranka feldmarszałek Model rozkazał elementom 2 Dywizji Pancernej SS i 9 Dywizji Pancernej SS zaatakować z zewnętrznej strony kotła w kierunku polskich pozycji^[53]. Około południa kilku jednostkom 10 Dywizji Pancernej SS, 12 Dywizji Pancernej SS i 116 Dywizji Pancernej udało się przedrzeć przez polskie linie i otworzyć korytarz, a 9 Dywizja Pancerna SS uniemożliwiła przejście z pomocą Kanadyjczyków^[54]. Do południa około 10 tys. niemieckich żołnierzy wyszło z kotła^[55].

Polacy utrzymali się na wzgórza 262 (zwanym przez nich Maczugą) i byli w stanie z punktu obserwacyjnego skierować precyzyjny ostrzał artyleryjski na wycofujących się Niemców^[56]. Dlatego gen. Paul Hausser, dowódca 7 Armii nakazał „wyeliminowanie” polskich pozycji^[55]. Pozostałości 352 Dywizji Piechoty i kilka grup bojowych z 2 Dywizji Pancernej SS spowodowały wiele strat w 8 i 9 batalionie polskiej dywizji. Ich atak został ostatecznie odparty kosztem wystrzelania prawie całej amunicji. Resztki XLVII Korpusu Pancernego uciekały z kotła. W nocy dochodziło już jedynie do sporadycznych walk, a Polacy często wzywali ostrzał artyleryjski, aby zakłócić wycofywanie się Niemców z ich sektora^[56].

Następnego dnia rano niemieckie kontrataki zostały wznowione, ale Polacy utrzymali się na grzbiecie. Około godz. 11:00 ostatnia próba natarcia na pozycje 9 batalionu została podjęta przez pobliskie oddziały Waffen-SS, które zostały pokonane w starciach na krótkim dystansie, włącznie z walką wręcz^[57]. Niedługo po południu żołnierze Canadian Grenadier Guards dotarli do Mont Ormel, a późnym popołudniem resztki 2 i 9 Dywizji Pancernej SS rozpoczęły odwrót w stronę Sekwany^[42][58]. Podczas gdy w operacji zamknięcia kotła Falaise polska 1. Dywizja Pancerna straciła 1441 żołnierza, w tym 466 zabitych^[59], tak polskie ofiary w czasie kilkudniowej bitwy pod Mont Ormel sięgnęły 351 zabitych i rannych, a także 11 zniszczonych czołgów^[57]. Straty niemieckie w szturmie na wzgórze 262 wyniosły ok. 500 zabitych i 1000 pojmanych, czyli większość z tego, co jeszcze zostało 12 Dywizji Pancernej SS. Zniszczono wiele czołgów Tygrys, Pantera i Panzer IV oraz holowanych jednostek artylerii^[57].

Wieczorem 21 sierpnia czołgi kanadyjskiej 4. Dywizji Pancernej połączyły się z polskimi siłami w Coudehard, a 2 i 3 Dywizja Piechoty zabezpieczyły Saint-Lambert i północne przejście do Chambois; tym samym kocioł Falaise został ostatecznie zamknięty^[60]. Do tego momentu od 20 do 50 tys. żołnierzy niemieckich, porzucając na miejscu ciężki sprzęt, uciekło przez luki i korytarze w pierścieniu alianckiego okrążenia, by na tyłach swoich wojsk przejść niezbędną reorganizację oraz dozbrojenie i jesienią 1944 r. zatrzymać ofensywę aliantów na granicy Niemiec.

Generalnie chciałem pokazać modele pojazdów używanych przez 1DP głównie 10 pułk strzelców konnych i przedstawione modele w skali 1/72 to Stuart , Cromwell, Universall Carrier, Jeep Willys.

Jeszcze sporo zostało do skompletowania ale może kiedyś się uda i przedstawi zdjęcie finałowe;).

C.d.n.