Znajdź zawartość

Samolot myśliwski P-39 Aircobra nie był używany jako samolot bojowy w polskich jednostkach lotniczych. Niemniej pewna grupa polskich pilotów miała okazję wykonywać na nim loty. Do tej grupy należeli polscy piloci oblatujący P-39 w jednostce, gdzie dokonywano remontów tych maszyn , oraz ci, którzy dostarczali je po remontach do jednostek bojowych. W Wielkiej Brytanii była to jednostka Nr. 38 stacjonująca Llandow. Inni Polacy zetknęli się z tymi myśliwcami przeprowadzając je lotem w ramach pomocniczego transportu lotniczego Nr.10 FPP w Wielkiej Brytanii oraz Nr.1 ADU/ME Polish Datachment w Afryce na trasie Takorad-Kair. W ludowym Lotnictwie Polskim, od listopada 1944r., znajdował się jeden egzemplarz w wersji P-39 Q-25o numerze taktycznym 01na usterzeniu pionowym. Używany był on jako samolot dyspozycyjny i w związku z tym nie posiadał uzbrojenia w skrzydłach. Początkowo przydzielony do 2 samodzielnej eskadry sztabowej a od 1946r., w skutek reorganizacji przeniesiony do 2 eskadry 2 specjalnego pułku lotniczego, gdzie pozostał do 1948r. Przez cały czas był samolotem dyspozycyjnym Dowódcy Wojsk Lotniczych. W latach 1944-47 funkcję tą sprawował generał-pilot Fiodor Pietrowicz Połynin. Po kasacji został przekazany jako pomoc naukowa do Technicznej Szkoły Lotniczej. Drugi egzemplarz przekazało lotnictwo radzieckie do Szkoły Wawelberga-Rottwanda w Warszawie. Oba samoloty posłużyły jako pomoc naukowa do zajęć z konstrukcji płatowca.