SU-14 Br-2

[alex_welt]

Благодаря кризису и появившемуся свободному времени явилась возможность подтянуть старые проеты ждавшие годами на полках и в коробках. Одним из таких проектов был самодел самоходной гаубицы

СУ-14 Бр-2... Редкая машина выпущенная в одном экземпляре и даже пострелявшая по немцам в декабре 41го из Кубинки ...Всего было три

варианта подобной техники. Два за не имением проекций я отбросил.

Тем более что гаубицу 155 мм без чертежей не сделать в открытом корпусе. Остался один вариант в бронерубке ...

Основой в реале служила переделанная база Т-35 го. Что благодаря моему хорошему другу в свое время испортившему Т-35 й, достался мне в каче стве запчастей...Итак работа была начата где то в 2000 году.

 

Dzięki kryzysowi, który objawił się pojawieniem wolnego czasu, pojawiła się możliwość dokończenia starych projektów (modeli...) które czekały latami na półkach i w pudełkach.

Jednym z takich modeli jest samodzielnie wykonany model haubicy samobieżnej SU-14 Br-2. To rzadko spotykane uzbrojenie, wyprodukowane w jednym egzemplarzu, ale było zastosowane bojowo i strzelała do Niemców w 1941r w okolicach Kubinki.

Dział samobieżnych o podobnej konstrukcji było trzy egzemplarze. Dwa z nich z powodu braku dokumentacji odrzuciłem, zwłaszcza, że np. haubicy 155 mm bez rysunków nie sposób wykonać w otwartym przedziale bojowym. Pozostał zatem jeden wariant w zamkniętym przedziale opancerzonym. Podstawą SU-14 w rzeczywistości była baza z T-35, i dzięki mojemu przyjacielowi który swego czasu zepsuł T-35 otrzymałem od niego części od tego modelu.

Prace nad modelem rozpocząłem w 2000r.

 

 

Получить код этого сета

 

фото было мало. Делал долго..

Ну как получилось так получилось. Перед вами "русский фердинант"

Размер машины 304 мм х100 Масштаб 35й

 

Zdjęć zrobiłem mało, nad modelem pracowałem długo. No wyszło jak wyszło...

Przed wami "rosyjski ferdynand". Wymiary modelu to 304 mm x 100 mm i skala 1/35.

[Jędrek]

dobra robota! taki model kiedyś chciałem wykonać, podobają mi się takie konstrukcje

 

z jakich gąsienic korzystałeś? można jeszcze kilka fotek (choć pisałeś, że mało zrobiłeś)?

 

Jędrek

[tankista17]

Piękny model Chciałbym kiedyś takowe działko zrobić

[kami13f]

Pierwszy raz widzę tego typu działo ,jak masz jakąś fotkę oryginału to wstaw chętnych do obejrzenia nie zabraknie ,bo i zainteresowanie duże . Sam model świetnie wykonany , tylko prośba , dodaj jeszcze parę zdjęć . pozdrawiam

[Kacperek315]

Super model.

[alex_welt]

Получить код этого сета

[alex_welt]

Fotografie historyczne orginału:

Получить код этого сета

 

ł

[dweler]

bardzo fajny model i ogolnie ciekawa konstrukcja

[Jędrek]

dzięki za kolejne zdjęcia

 

Jędrek

[Grzegorz]

Tekst na język polski przetłumaczony na prośbę Aleksa…

 

17 września 1931r Zjednoczeniu Przemysłu Specjalnego zostało zlecone opracowanie środków mechanizacji dla artylerii dużej i największej siły rażenia.

Szczególny nacisk położono na przedłożenie do 1 maja 1932r projektów w Zarządzie Komitetu ds. Artylerii projektów podwozi dla artylerii samobieżnej (dla korpusów…) kalibru 107 mm wz. 1910/30, 152 mm haubicy wz. 1909/30 i 203 mm moździerz wz.1930, jak również zestawu ciężkiej artylerii dużej mocy o kalibrach 152 mm(lub 130 mm), 203 mm haubica wz. 1929/31 i 305 mm moździerz.

Koncepcyjne projekty były przejrzane w lipcu 1932r, i ogólnie rzecz biorąc zaaprobowane.

Dla korpuśnego zestawu artylerii zdecydowano się wykorzystać przedłużone podwozie średniego czołgu T-24, a dla zestawu artylerii ciężkiej wybrano specjalne podwozie i jego elementy, powstającego wówczas czołgu ciężkiego. Produkcję zestawu dla korpusów artylerii odłożono na dwa lata, a dla zestawu artylerii ciężkiej nie znaleziono odpowiedniego uzbrojenia, ponieważ 152 mm armaty dużej mocy, ani 203 mm moździerza jeszcze nie było w produkcji. Do opracowania został tylko skierowany wariant haubiczny uzbrojony w 203 mm B-4.

W 1933r w doświadczalnym zakładzie Zjednoczenia PS pod kierunkiem P.I.Siaczintova rozpoczęto projektowanie i wykonanie samobieżnego podwozia dla zestawu artylerii ciężkiej (wkrótce otrzymał indeks SU-14…) według dokumentacji zaproponowanej Wojskowej Akademii Mechanizacji i Motoryzacji. Pierwsze podwozie było gotowe w maju 1934r, z powodu uszkodzeń transmisji, którą zapożyczono od czołgu średniego T-28, jego dopracowywanie trwało do końca 1934r.

W czasie prac zakładowych, na podwoziu ustawiono lufę haubicy B-4 małej mocy, i w takiej konfiguracji prototyp poddano testom strzelań na poligonie naukowobadawczym. W czasie transportu podwozie zostało uszkodzone, zerwano kilka traków gąsienicy, stwierdzono szumy w „skrzyni biegów” i przegrzewanie się silnika. Z tego powodu próbny przejazd na odcinku 250 km został odwołany.

Same strzelania odbyły się dość gładko, chociaż przy strzałach podwozie się mocno kołysało, i znajdujący się na pokładzie SAU (wtedy tak się nazywał …) ludzie, aby nie pospadać musieli się mocno trzymać uchwytów. Nie wysoką okazała się szybkostrzelność, ponieważ ciężkie pociski musiano podnosić przy pomocy niewygodnych dźwigów, a i sama podłoga z lukiem okazała się wadliwa, i uległa uszkodzeniu.

Po naprawie uszkodzeń SAU ponownie przybyło na poligon. Teraz podwozie miało wzmocnione traki i ulepszony system chłodzenia. Lufę o małej mocy zastąpiono lufą o dużej mocy z zamontowaną wkładka wewnątrz lufy. Tym razem próby rozpoczęto od testów podwozia, ale na 34 kilometrze testu zepsuła się skrzynia biegów. Strzelanie prowadzono nie tylko przy dużym kącie podniesienia zgodnym z kierunkiem jazdy, ale i horyzontalnie przy dużych kątach odchylenia, również przy podniesionych „oporach”.

W efekcie prób była przygotowana lista niezbędnych usprawnień i poprawek SU-14, które przekreślały możliwość przyjęcia jej na uzbrojenie w planowanym czasie 31 stycznia 1935r.

Zakład doświadczalny otrzymał za zadanie kompletnie zmodernizować SU-14. Modernizacja przeprowadzona w miesiącach luty-marzec była połowiczna, ponieważ dotyczyła tylko zawieszenia i przedziałów transmisji i silnikowego, praktycznie nie zmieniając części bojowej.

Od 5 kwietnia do 24 sierpnia w czasie prób zakładowych modernizowane podwozie SU-14 przejechało ponad 500 km w różnych warunkach zaprezentował nienajgorsze właściwości trakcyjne. Ponownie jednak pokazały się liczne niedostatki, np. okazało się, że przez otwory strzelnicze, przeznaczone dla karabinów maszynowych nie można prowadzić ognia, tak samo okazało się, że nie można swobodnie dysponować przewożonym zapasem amunicji umiejscowionym pod zdejmowanymi pokrywami w podłodze, które to blokowane były przez samo działo.

Wykorzystując doświadczenie, które uzyskano przy pracy nad SU-14 konstrukcyjny oddział Zakładu doświadczalnego opracował dokumentację dla wariantu SU-14-1 który był przygotowany na początku 1936r. Wprowadzono w nim szereg udoskonaleń, zmieniono główną przekładnię, hamulce i burtowe przeniesienie napędu (kilka podzespołów zapożyczono od czołgu T-35), zmieniono lokalizację rur wydechowych i udoskonalono „opory” działa. Silnik M-17-1T osiągał 680 Km, i pozwalał osiągnąć prędkość około 31,5 km/h przy wadze zestawu 48 t. W zawieszeniu zastosowano resory z grubszej stali i zrezygnowano z odłączania zawieszenia w czasie strzelań. Ten wariant SU-14-1 przetestowano trakcyjnie miedzy 28 kwietnia a 29 listopada 1936r, wykonano także nim wielokrotne strzelania na poligonie doświadczalnym.

W końcu listopada 1936r. dla wykonania testów tego zestawu artyleryjskiego z Fabryki UMZ było dostarczone długolufowe działo kalibru 152 mm U-30 i BR-2.

Przezbrojenie odbyło się w końcu 1936r. a próby zestawów wyposażonych w te armaty odbyły się w końcu 1936r i zakończyły się powodzeniem. Planowano wykonać w 1937r serię pięciu dział samobieżnych SU-14-Br-2 (uzbrojonych w 152 mm Br-2), a w 1938r. planowano ich produkcję seryjną. Do lata 1939r planowano stworzenie wariantu z 280mm moździerzem o nazwie SU-14-Br-5, o haubicznym wariancie SU-14-Br-4 już nie wspominano ponieważ twórca haubicy B-4 Magdiesiyev będący naczelnikiem konstrukcyjnego biura w zakładach „Bolszewik”, załamał się w trakcie przesłuchań i przyznał się do wywrotowej działalności. Wkrótce potem został również aresztowany kierownik prac SU-14 P.I.Siaczintov i ta konstrukcja podzieliła los haubicy B-4.

Wszystkie prace przygotowawcze produkcji seryjnej SAU zostały zatrzymane, a gotowe wzory były przekazana do magazynów nr 37 w Moskwie.

Przypomniano sobie o nich w 1939r przy szturmie linii Mannerheima. Armia czerwona zderzywszy się z potężnymi, nowoczesnymi umocnieniami, ostro odczuła potrzebę posiadania opancerzonych dział samobieżnych dużego kalibru. Decyzja Komitetu obrony ZSRR od 17 stycznia 1940r „O zadaniach specjalnych dla działającej armii” zlecono fabryce nr 185 im. S.M.kirova wykonanie napraw i opancerzenia płytami stalowymi i dwóch SU-14. Zakładano, że opancerzone działa samobieżne będą mogły swobodnie podchodzić do fińskich bunkrów na odległość 1,5-2,0 km i Niszczyc je strzałami na wprost.

W końcu stycznia 1940r. działa przybyły z Moskwy do fabryki, lecz prace przewlekały się. Pancerne płyty stalowe z Iżorskiej fabryki dotarły w końcu lutego. Opancerzanie dział zakończono do 20 marca, kiedy działania bojowe były już zakończone. Działa samobieżne po otrzymaniu opancerzenia grubości 30-50 mm zwiększyły swoją wagę do 64 t.

27 marca działa przeszły badania trakcyjne na odcinku 26 km, i stwierdzono, że na 3 i 4 biegu prędkość nie przekracza 20-22 km/h. Przy poruszaniu się po bezdrożach silnik ciężko pracuje i SAU ciężko pokonuje zakręty. Z powodu przeciążenia gumowe bandaże kół nośnych zastąpiono stalowymi.

W kwietniu 1940r. SU-14 i SU-14-1 przechodziły próby na poligonie doświadczalnym, a w lipcu w składzie grupy czołgów kapitana P.F.Lebyedyeva w Kijowskim Specjalnym Okręgu. We wrześniu 1940r. obie SAU oddano do przechowania NIBT w Kubince. Jesienią 1941r. w czasie obrony Moskwy obie SU-14 razem z doświadczalnym T-100-U w składzie „samodzielnego ciężkiego dywizjonu specjalnego przeznaczenia” wykorzystano w okolicach Kubinki do ostrzału niemieckich pozycji.

Do dnia dzisiejszego w Kubince pozostało SU-14-1 uzbrojone w 152 mm armatę Br-2, a SU-14 w latach 60-tych została przekazana do złomowania.

[Grzegorz]

Wspomniany czołg T-35 w opisie Aleksa jako baza dla SU-14...

 

 

SU-14-Br-2 w Kubince...

 

 

I towarzyszące im działo samobieżne z opisu Aleksa SU-100-U...

 

[Antyvirus]

Grzegorz pełen szacunek za czas poświęcony za przybliżenie historii modelu. Mnie osobiście bardzo pomogło

[Grzegorz]

Podziękowania należą się Aleksowi, ja tylko tłumaczyłem...