Ten post może być dla niektórych przydługawy, więc wersja skrócona poniżej:
Przeszpachlowałem miejsca, które były "nie halo" i szlifuje raz jeszcze. Ostatecznie póki nie pomalowane, to można poprawiać.
Przespałem się z tym tematem i myślę, że to dobry czas, żeby nieco więcej napisać "od serca", bo mam wrażenie, że moja postawa może być dla Was nie do końca zrozumiała.
W ostatnim dłuższym czasie coraz mniej klejenie sprawia mi przyjemność, a dzieje się tak z dwóch, a może nawet trzech powodów o których poniżej.
Po pierwsze zauważyłem, że coraz częściej przytrafiają się "głupie błedy" - tego wcześniej nie miałem, niedopatrzenia, niedokładności i nie wynika to z pośpiechu czy olewactwa - nie umiem tego wyjaśnić zbytnio. Może ja już nie widzę tych rzeczy albo oczy już nie te? Z jednej strony mnie to demotywuje z drugiej smuci, tymbardziej, gdy interpretujecie to jako że mam wyje***e na to. Wręcz przeciwnie od wątku z Panterą mam poczucie, że muszę komuś coś udowadniać, a nie chcę. Innymi słowy nie chce musieć czegokolwiek udowadniać.
Po drugie mam poczucie, że wielu z Was straciło we mnie wiarę i bardzo mnie to smuci, bo nie chcę, żeby tak było. Zgubiłem gdzieś ten swój dobry rytm i jakość i nijak nie mogę tego złapać znowu. Mam rozgrzebanych kilka projektów na raz i staram się je sukcesywnie ogarnąć jeden po drugim by skupić się znowu na jednym od A do Z. Jako, że jest to moja pasja, nie do końca umiem się od tego odciąć emocjonalnie.
Sprawa trzecia to właśnie chęć złapania znowu czytej radości z modelarstwa. Mówiąc wprost, jest to dla mnie trudny czas z różnych względów i proszę o wyrozumiałość.
Pozdrawiam
Doszła delikatna biedronka na kamuflaż, całkiem fajnie stonowało to kolory, szczególnie na krzyżach. Może niezbyt dużo widać, ale uwieżcie na słowo, że jest dobrze.