Zbiornik PBT 1500 Attack Squadron 1/72

Wstawiam zapowiadana recenzję podkadłubowego zbiornika paliwa do MiG-29. Pomysł wydania tego elementu uważam za bardzo trafiony, gdyż najpopularniejsze do tej pory modele Italeri go nie posiadają a paliwożerne samoloty rzadko się bez niego ruszają.

W pudełeczku znajdziemy krateczkę z jednostronicową instrukcją montażu oraz woreczek strunowy, w który zapakowany jest tytułowy zbiornik wraz z niewielką kostką z elementami usterzenia. Instrukcja nie sugeruje nam jak pomalować zbiornik, więc trzeba podpierać się w tym względzie własnymi materiałami.

Linie podziału są cienkie i równe. Dyskusyjne jest, czy te linie faktycznie powinny być odwzorowane jako wgłębne, bo według mnie powinny być to wypukłe imitacje spawów. Jednak biorąc pod uwagę jak często w tej skali odwzorowuje się wypukłe nity jako dołeczki nie jest to bardzo rażące uproszczenie. Tych linii nie ma z resztą za wiele i jeśli komuś mocno to przeszkadza nie namęczy się za bardzo z wklejaniem drutu w rowki. Jednak fajniej by było uzyskać od razu poprawniejszą wersję zbiornika. Prawda?

Jeśli chodzi o kolejne szczegóły, brak jest odwzorowania wiązek przewodów biegnących na górze zbiornika. Przypuszczam, że ten krok podyktowany został względami technologicznymi - wyjmowanie odlewu z silikonu przy tak zaprojektowanych kanałach wlewowych byłoby utrudnione i prowadziłoby do szybszego zużycia formy ze stopniowym zacieraniem się tego szczegółu. Oszczędzono nam więc fatygi usuwania zdeformowanych przewodów. Szkoda jednak, że instrukcja nie zaleca, aby wykonać je samodzielnie, choć to bardzo prosta czynność.

Sam zbiornik z punktu widzenia technologicznego jest poprawnie odlany. Generalnie powierzchnia odlewu jest gładka i równa, a bardzo niewielkie skazy (tu jedna widoczna na spodzie, trochę powyżej dwóch nakładek) powinny zniknąć po przepolerowaniu surfacera. Pęcherzyków powietrza nie zauważyłem.

Nie mam wystarczających materiałów referencyjnych dla tego zbiornika, żeby odnieść się do prawidłowości wymiarów. Tak "na oko" porównując ze zdjęciami zbiornik wydaje się proporcjonalnie zbudowany. Jeśli jednak ktoś mógłby zweryfikować przynajmniej ogólne wymiary zewnętrzne to obraz byłby pełniejszy. Odlew w skali 1/72 ma 10,5 mm max. średnicy i 68,0 mm całkowitej długości.

Podsumowując, przy stosunkowo niewielkim wkładzie własnym możemy otrzymać wierną replikę zbiornika PBT 1500. Nawet przyklejając go tak jak jest wstydu nie będzie. W tym ostatnim przypadku ważne jest to, że po odcięciu od kostki wlewowej nie ma potrzeby dokonywania jakichś dodatkowych korekt. Kwestią jest tylko jaki poziom detalowania nas zadowala.

Dobrze byłoby go porównać z analogicznym wyrobem Pavli, ale nie posiadam takowego na stanie.

Egzemplarz do recenzji otrzymałem dzięki uprzejmości mojego portfela.

Dzięki serdeczne!

Dzięki

Zakupiłem sztukę i już nawet złożyłem.

Pracy przy nim faktycznie niewiele w porównaniu z Pavlą.

Ładnie się go oddziela od kostki wlewowej.

Gładziutki jak puppa archanioła i z delikatnymi liniami, więc prawie ideał.

"Prawie", bowiem na górze linie podziałowe nie trafiają na siebie.

Mi to wisi, bo tego i tak nie będzie widać pod samolotem, ale chcąc go zrobić na wózku transportowym, niestety trzeba to poprawić.

Aha, jeszcze jeden drobiazg - zbiorniki Pavli i Attack Squadron róznią się dlugością o jakieś 2-3mm

Ale na korzyść którego są te dodatkowe mm? Pytam też w sensie, który z nich lepiej trzyma wymiary?

Nie mam pojęcia dlaczego obrazki nagle zniknęły . Wstawiam ponownie:

Ja obrazki widzę

Co do długości:

Attack - 67mm

Pavla - 65mm