Jak - 9P, Amodel +dodatki PART, Equipage itd.

[Wojciech Butrycz]

Produkowany pomiędzy 1946 i 1948 rokiem metalowy Jak – 9P był ostatnią i najbardziej udoskonaloną wersją słynnej z II wojny światowej rodziny Jaków – 9.

Wprowadzony do służby zaraz po zakończeniu wojny, już wkrótce, bo w wojnie koreańskiej, mógł się wykazać swoimi walorami. Był szeroko eksportowany do „bratnich” krajów socjalistycznych; jego użytkownikami były Albania, Bułgaria, Chiny, Jugosławia, Polska, Północna Korea, Węgry. Polska nabyła ok. 120 maszyn tego typu, które służyły w Ludowym Lotnictwie Polskim od 1947 do 1956 roku, sukcesywnie zastępowane przez nowoczesne, odrzutowe Jaki – 23. Dwa Jaki – 9P są przechowywane w warszawskim i gdyńskim muzeach.

Ukraińska firma A-Model wypuściła Jak -9P dobrych 10 lat temu i jest to drugi na rynku model tej wersji w skali 1/72. Pierwszym bowiem był zupełnie udany short-run firmy australijskiej (!) High Planes, który zawierał części plastykowe, metalowe i wytłoczone na gorąco krystaliczne osłony kabiny. Posiadał też atrakcyjne kalkomanie ze znakami do malowań samolotów węgierskiego, koreańskiego, radzieckiego i polskiego. Nr taktyczny tego ostatniego „312”, został wykorzystany do budowy tego modelu.

Model firmy A-Model, chociaż właściwie też short-run, jest jednak lepszy, z wyjątkiem

detali, ale tu z pomocą przychodzi PART ze swoim zestawem 72-047 dla nieokreślonej wersji Jaka-9. Także toporne, jak zawsze w modelach tej firmy, przeszklenie kokpitu zostało zastąpione tym z modelu High Planes.

Najbardziej zdumiewające i godne podkreślenia w produkcie A-Model jest odwzorowanie pokrycia blachą kadłuba i skrzydeł. Otóż producent pokusił się(?) tutaj o odwzorowanie wszelkich zagięć, uwypukleń blachy, tak jak to często widzimy na sfatygowanych zwłaszcza maszynach, które to wygięcia następują w efekcie zmiennych naprężeń, parcia powietrza na poszycie samolotu w różnych warunkach atmosferycznych i na różnych wysokościach. A więc pod nitami mamy zagłębienia, natomiast na środku paneli występuje tzw. balonowanie, czyli uwypuklanie się arkuszy poszycia na zewnątrz. Wszystko to delikatne, bez przesady, co w tej skali nie jest łatwe. Chyba, że… są to niedoskonałości formy czy też modelarza przygotowującego matryce, które akurat tak realistycznie się odtworzyły na powierzeniach modelu płatowca? Stąd mój znak zapytania za słowami "pokusił się" - nie wiem. Równie zaskakujące jest nierównomierne nakładanie się na siebie (licowanie) sąsiadujących arkuszy poszycia.

Do budowy modelu wykorzysłałem również produkowane swego czasu kołą f-my Equipage, same opony są jakiegos miękkiego tworzywa jak guma i posiadają napisy firmowe!

 

 

[Mikolaj75]

Witaj Wojciechu, na każdego Jaka rzucam się z dużą ciekawością, a tu zonk - to ten sam chyba co jakieś 5 stron galerii temu...

Ale ponieważ wtedy jakoś umknęła Ci odpowiedź na pytanie o kolorki, zapytam ponownie, jakie farby użyłeś do malowania.

Pozdrawiam - Mikołaj

[Wojciech Butrycz]

Oops! Faktycznie, wydawało mi się, że zamieściłem to w wątku "90 lat lotnictwa polskiego", a tam były pretensje, że zamieszczam tego w normalnej galerii. Cóż, tak to jest, jak się nie sprawdza, no ale ten wątek uzupełniony jest o zdjęcie autentyka z nr 312 i trochę tekstu historyczno-modelarskiego - co do farb to były to: spód- Lifecolor UA 061 - jasny szaro-niebieski, górne powierzchnie Lifecolor UA 091 mający imitować kolor A-33M (szaro-niebieski), oraz UA 093, jako odpowiednik A-32M (ciemny szaro-niebieski).

[jarek38]

To samo wrażenie po pierwszych fotkach - de ja vu, ale model fajny i może się podobać.

[no.tips]

Bardzo mi się podoba. Nawet się zastanawiałem, czy to nie jest przypadkiem jakaś czteryósemka.

[Radziu83]

Świetny jest

[Wojciech Butrycz]

Bardzo dziękuję za wyrozumiałość dla sklerotyka.