Ikarus 260 - DeAgostini - 1:12

[DarkWing]

Witam 

Może model nie do końca w sklejalny i z plastiku... ale jednak model dlatego postanowiłem go zaprezentować.

Kolekcja wydawnictwa DeAgostini składająca się ze 130 numerów - Autobus IKARUS 260 w skali 1:12.

Części w większości metalowe i plastikowe, w całości praktycznie skręcane różnej wielkości wkrętami i śrubkami.

Kolekcja z rynku węgierskiego, tam w oryginale wychodził w kolorze niebieskim - taki jak pierwszy model na zdjęciach.
Drugi model postanowiłem przemalować na polskie barwy miasta Warszawa. 

Wzorowałem się na autentycznym wozie z numerem 289, który obecnie jest w posiadaniu Klubu Miłośników Komunikacji Miejskiej. Oprócz zmiany malowania dorobiłem numery boczne oraz logo przewoźnika. Wewnątrz okleiłem panele - wzór drewna.

Zapraszam do galerii...

Wersja oryginalna - węgierska

 

 

 

 

 

 

 

 

Drugi model w wersji polskiej

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Model posiada:
- otwierane przednie, środkowe i tylne drzwi pasażerskie

- uchylne lufty na dachu

- skrętne przednie koła przy pomocy kierownicy

- gumowe opony

- działające zawieszenie

- oświetlenie (światła przednie, tylne, światła STOP, oświetlenie kabiny pasażerskiej, podświetlenie zegarów)

- dźwięk pracującego silnika

- dźwięk klaksonu.

[jl]

no jak dla mnie cudo,

Co prawda w moim mieście, Lublinie, nie jeździły krótkie tylko te długie/ Była to bodajże wersja 280. Jeden nawet do dziś jeździ jako atrakcja turystyczna

W latach 2000 czesc jamników byłą przerobiona na wozy techniczne.

Swoja drogą to gdzie jest kurczak na silniku?

[Lipa]

Jasny :bip:. Zawsze myślałem, że są tylko żywiczne oraz kartonowe modele tej LEGENDY naszych dróg. Nie ma nic lepszego jak podróż pojazdem zatłoczonym ponad miarę przy smrodzie ropy i spalin we wnętrzu. Zimą za przegubem 15 cm lodu na szybie, bo jakiś debil w KZKGOP stwierdził, że jeden grzejnik wystarczy. Pod warunkiem, że kierowca go włączy. Oszczędności kurła. Podróżując do Obozu Pracy odmroziłem sobie stopy w takim. Austriackim bagnetem sobie wykuwałem w lodzie możliwość sprawdzenia gdzie dokładnie się znajduję zamiast liczyć w pamięci przystanki. Od kilku lat prześladuje mnie syndrom sztokholmski, by sobie jakiś model tego Schwere Infanteriee Wagen Ausf A zrobić. Nie mogę zasnąć do puki przez 40 minut nie zagrzeję sobie stóp. Wspaniałe wspomnienia.