M13/40 (late production - III series) IBG 1:72 In-box i wstępna recenzja

[Kustosz]

Niedawno wydany przez IBG włoski czołg średni M13/40 z późnej produkcji w skali 1:72; poniżej znajdują się zdjęcia wszystkich ramek, instrukcji, a także ewentualne uwagi dotyczące zgodności z oryginałem.

Trochę historii:

Model ma przedstawiać pojazd z późnego (a tak na prawdę docelowego) okresu produkcji (wiosna - jesień 1941, 430 egzemplarzy). Wersję tę kolokwialnie nazywa się "trzecią serią produkcyjną" dla uproszczenia nomenklatury. Cechy dzięki którym można odróżnić ją od wersji wcześniejszych, a także późniejszych (jak M14/41) to: krótkie błotniki z pogubionymi krawędziami, pionową krawędzią boczną i odsłoniętym otworem technicznym, stopnie z dodatkową osłonką, jarzmo KM-ów w kadłubie z dwoma śrubami na górze, antena radiowa, prostokątna kopułka na dachu wieży, wlew do chłodnicy w kształcie "grzybka" z korkiem w tylnej części, żebrowanie grilli po bokach wlewu równoległe do całości pojazdu, rury wydechowe z dwoma wzmocnieniami, tylko jedno zapasowe koło i podnośnik z tyłu. Czołg występował również w wersji CR (Centro Radio) ze zdublowanym układem radiowym i dwiema antenami (druga znajdowała się po tej samej stronie kadłuba co ta pierwsza, ale z tyłu). W przypadku gdy drugie radio było nieobecne w miejscu anteny umieszczano okrągłą zaślepkę. 

Jedny większy problem z rozróżnianiem jaki może się pojawić to odróżnienie późnego M13/40 od najwcześniejszego M14/41; pierwsze 50 egzemplarzy M14 zewnętrznie wyglądało identycznie do późnych M13, ale w środku miały już nowy silnik. Pierwszy taki pojazd miał tablicę rejestracyjną RoEto3498, a jedyny zachowany RoEto3521. Jeśli więc ktoś ma taką ochotę, może wykonać model jako wczesnego M14/41. Niestety sprawa z doborem innej tablicy nie jest taka prosta jak mógłby się wydawać - M13 i M14 były tłuczone jednocześnie przez parę miesięcy, więc to że czołg o numerze 3498 jest M14-ką nie znaczy, że 3499 też nią będzie.

Grafika na pudełku:

Ramki:

Układ jezdny został uproszczony, mi osobiście takie rozwiązanie jak najbardziej odpowiada w tej skali. 

Elementy fototrawione:

Kalki:

Instrukcja:

O ile preferencje dotyczące układu jezdnego to kwestia subiektywna, to niestety nie obyło się też bez błędów względem oryginału;

Przednia część błotników wygląda zupełnie inaczej niż powinna. Są nieco za krótkie, boczna krawędź, zamiast pionowo, umieszczona jest pod kątem (tak jak w M14/41 od egzemplarza 51+, ale i dla tej wersji są zbyt krótkie), a do tego brakuje otworu technicznego. Krawędź powinna przebiegać tak jak narysowana przeze mnie zielona linia. 

Na nadbudowie natomiast brakuje zaślepki (żółty) w miejscu montażu drugiego radia w wariancie CR, a także podpory (zielony) dla podstawowej anteny gdy ta jest złożona. Dodatkowo koło napinające ma zdecydowanie zbyt szeroki rozstaw; szpara pomiędzy połowami powinna być tylko nieco grubsza od zębów gąsienicy. 

Niestety, również w przypadku proponowanych malowań pojawiły się błędy, i to we wszystkich czterech... 

Na każdym z trzech pierwszych schematów brakuje numeru pułkowego (zaznaczone na zielono) i/lub batalionowego (zaznaczone na żółto). W rzeczywistości wszystkie powinny być białe, na rysunku są kolorowe żeby ułatwić odczytanie. Dodatkowo na pierwszym schemacie tylne oznaczenie jest źle umiejscowione, powinno znajdować się na wieży. 

W przypadku schematu nr. 4 źle dobrano kolor prostokątów na wieży. 

Kolor owegych prostokątów oznacza kompanię do której należy dany czołg;

Czerwony - pierwsza

Niebieski - druga 

Żółty - trzecia

XI. batalion nigdy nie posiadał więcej niż 26 czołgów M13/40, a co za tym idzie nie mógł utworzyć z nich trzech kompanii, najwyżej niepełne dwie.

Dopiero później został uzupełniony nowymi M14/41.

 

Edit. 08.03.24r. – uzupełnienie i poprawy w świetle nowych informacji. 

Edytowane 8 Marca przez Kustosz

[Kustosz]

We fragment dotyczący malowań wkradł się błąd z mojej strony. Na schemacie nr. 1 po lewej stronie powinien znajdować się numer 31, a nie 131. 

[filipsg]

Dzięki za porządną recenzję. Zastanawiające jest to jak IBG bierze się za fajne, niszowe tematy, robi fajny model na naprawdę światowym poziomie, po czym (znów!) w głupi sposób wywala się na detalach.

[Andrzej_LK]

Patrząc od zupełnie innej strony to skłądalność  można określić jako dobrą, natomiast irytujace są tradycyjnie grube przejścia między ramką i częściami. Bywało już lepiej pod tym względem, mam wrażenie, że historia zatoczyła koło. WIem, zę to nie Flyhawk czy Vespid, ale czy naprawdę musi być tak grubo?