Witam,
parę dni człowiek nie zagląda na forum a tu tyle się dzieje już jestem, a jak chodzi o powód nieodpisywania to raczej to pierwsze, bo w temacie jaskółek ciągle intensywnie siedzę.
Słowem wstępu, zestawy Me-262A/B 1/72 dostępne obecnie na rynku: Academy, Airfix, Revell, Heller/Smer/Mistercraft, Hobby Boss, Hasegawa, Matchbox
z powyższych złożyłem modele Academy, Revell, Hasegawa i HobbyBoss, mam do złożenia Airfix Smer - więc tu się mogę wypowiedzieć z własnych doświadczeń
Poniżej wklejam tekst który kiedyś opracowałem, ale w sumie do tej pory nie opublikowałam (miał to być taki wstępniak to opisu budowy mojego Me-262A-1- z zestawu Academy),
trochę dłuższy tekst ale mam nadzieję będzie dobrym gruntem do ewentualnej dyskusji:
Matchbox
Klasyk vintage. Tradycyjnie dla tego producenta dwa kolory wyprasek. Model opracowany bardzo wiele lat temu, stąd też niemal całkowity brak detali, kalkomania zawiera jedynie podstawowe oznaczenia. Ze względu na poprawność kształtów i wymiarów nadaje się na materiał wyjściowy dla osób lubujących się w własne przeróbki i modyfikacje, gdzie najważniejszym punktem wyjścia jest dobra bryła – resztę dorobią sami.
Heller
Model również leciwy, choć nie tak jak Matchbox. Wypraski pakowane również przez czeską firmę Smer (i u nas pod tym logo jest popularniejszy i wciąż łatwo dostępny) a od niedawna również jako MisterCraft. Typowy dla modeli Hellera przyjemny plastik, dobre spasowanie części, oszklenie bardzo dobrej przejrzystości. Smer dodaje wysokiej jakości kalkomanie Propagteam, zawierające komplet napisów eksploatacyjnych. Istnieje także edycja Hi-Tech z bogatszą kalkomanią i małą blaszką. Model występuje w wersji jednoosobowej (Me-262A) jak i dwuosobowej (Me-262B). Linie podziału wypukłe, choć mimo to faktura jest bardzo przyjemna. Bardzo ubogo niestety wygląda podwozie - niemal całkowity brak komór, bardzo uproszczony kokpit. Model ten można z pewnością polecić osobom początkującym oraz tym, którzy kolekcjonują modele gł. dla ich sylwetek – tutaj do Hellera nie można mieć większych zastrzeżeń. Jeżeli nie przeszkadzają nam wypukłe linie podziałów, to przy odrobinie inwencji można z tego zestawy wykonać bardzo wdzięczny model.
Revell
Klasyka w skali 1/72. Wydany na przełomie XX/XXI w. na fali modeli podstawowych myśliwców 2 Wojny Światowej (razem z FW-190A-8, Bf-109G-10, Hurricane II,Spitfire V, Corsair, i innymi dziś powszechnie znanymi). Cechowały je wysoka jakość i przystępna cena. I de facto tak zostało do dziś. Każdy z tych modeli zwykle ma sporo ładnych szczegółów typu detale kokpitu, podwozia, ładne wklęsłe linie podziałów, niektóre nitowania, ogólna poprawność wymiarowa – i zawsze jakiś spory „babol”. W przypadku Spitfire-a jest nim słynny płaski spód kadłuba w miejscu charakterystycznego przejścia skrzdło-kadłub. W przypadku Niemców – Bf-109, FW-190 i Me-262A – fatalne oszklenie. Ale z drugiej strony mamy bardzo dobry materiał wyjściowy za ok. 20zł. A oszklenie vacu to ok. 6zł, więc i tak wynik jest świetny.
Podstawowe błędy zestawów Me-262A/B to nieco zły kształt części nosowej kadłuba, za małe w przekroju gondole silników oraz za długie golenie podwozia głównego sprawiające, iż model nie siedzi charakterystycznie „na ogon”. Następnie zasklepione wnęki podwozia głównego (wystarczy usunąć „sufity” i ukazuje nam się ładna faktura wnęk, po dziś dzień nie wiadomo czemu Revell tak to wykonał) oraz wspomniana osłona kabiny w wersji jednoosobowej (2-osobowa ma już całkiem ładne oszklenie). O ile trzy ostatnie mankamenty łatwo usunąć, o tyle z pozostałymi trzeba żyć. Kalkomania jak to u Revella dość gruba, bardzo dobrze reaguje na płyny, zawiera komplet napisów eksploatacyjnych, niestety kolorowe godła straciły z czasem na jakość i nie nadają się do użycia w budowanym „na poważnie” modelu.
Hasegawa
Powszechnie uważany za jeden z lepszych wymiarowo modeli w skali 1/72. Z moich obserwacji jedynie statecznik pionowy wydaje się być nieco za niski, ale jest to różnica rzędu 1mm więc na poziomie dokładności wykorzystanych planów (Stratus oraz MBI). Delikatne wklęsłe linie podziałów, bogata kalkomania, poprawne choć dość uproszczone detale podwozia czy kokpitu. Ładne przejrzyste dzielone oszklenie, choć brak dokładki w postaci szyby pancernej. Z mankamentów uproszczone silniki (wlot, wylot) oraz przerysowane (wypukłe) owiewki wylotów luf działek. Problematyczne może być spasowanie i wyprowadzenie „na gładko” dolnej powierzchni – obszar osłony zbiornika paliwa pod siedzeniem piloa przypada na łączenie połówek kadłuba i płata, w innych zestawach zwykle linia łączenia elementów wypada równo z linią podziału, tutaj projektanci niepotrzebnie dodali trochę pracy.
Warto zainwestować w zestaw blach Eduard lub Part – zawierają one elementy pozwalające poprawnie odwzorować nie najbogatszy w detale kokpit a także komorę podwozia głównego która w standardzie nie jest najgorsza (jak w zestawie Hobby-Boss czy Matchbox) ale z pewnością jest znaczni płytsza niż powinna.
Model występuje w obu odmianach – jednoosobowej A i dwuosobowej B, obie bazują na tych samych podstawowych elementach (podobnie jak Revell) i dostępne jest w bardzo wielu edycjach różniących się opcjami malowania i oznaczenia. Generalnie klasyka japońskiego producenta - bardzo dobry materiał wyjściowy do budowy poważnego modelu. Niestety jak to u Hasegawy – cena bywa wygórowana.
Airfix
Tutaj należałoby zacząć od klasyka z lat 60-tych XX wieku. Prezentuje on poziom zbliżony do Matchbox-a opisanego powyżej. Bryła poprawna, wymiary akceptowalne, ogólny brak detali, typowy wczesny model tego producenta na dzień dzisiejszy przedstawiający głównie wartość kolekcjonerską.
Po długich zapowiedziach i całej akcji marketingowej, nowy model Ma-262A pojawił się na rynku jesienią 2017. Model zaprojektowany w oparciu o zeskanowany oryginalny egzemplarz z Londyńskiego muzeum Hendon. Zestaw prezentuje wysoką poprawność bryły i wymiarów, niestety detal nie zaspokoi wymagających modelarzy. Ze „smaczków” należy wymienić poprawną głębokość wlotu do silników (chyba jedyny model który odwzorowuje to poprawnie), poprawna komora podwozia głównego (choć wymagająca waloryzacji) oraz bogatą kalkomanię prod. Cartograf dla dwóch udokumentowanych w literaturze malowań.
Przy porównaniu z 20 lat starszym zestawem Revell niestety rzuca się w oczy ogólne uproszczenie części np. brak detali powierzchni płatowca. Również cenowo ciężko mówić o alternatywie – model jest średnio 2x droższy od niemieckiego konkurenta.
Ogólne wrażenie jest jak najbardziej pozytywne. Kolejny dostępny na rynku zestaw, ze względu na poprawną bryłę i wymiary nadający się na „poważny” model. Nie mniej jednak przy tym co oferują inni producenci, korzystający w pełni z nowinek technicznych i technologicznych XXI wieku, zestaw pozostawia pewien niedosyt lub też pewną refleksję iż model skierowany jest do nieco mniej wymagającej (więc i liczniejszej) grupy odbiorców.
Pod koniec 2018 roku ukazała się wersja 2-osobowa, bazującej na elementach wersji 1-osobowej.
HobbyBoss
Marka ta pojawiła się na polskim rynku ok 15 lat temu, przebojem zdobywając rynek tanimi dobrze wykonanymi modelami klasycznych konstrukcji lotniczych, nierzadko agresywnie konkurując z od dawna dostępnymi klasykami. Modele te ce:bip:e duża poprawność wymiarowa i bryłowa, uproszczona budowa, bardzo zminimalizowany kokpit, zwykle wysokiej jakości oszklenie i efektowne kalkomanie świetnej jakości. Cechą wyróżniającą pierwszą serię modeli była także bardzo atrakcyjna cena.
Typowym przykładem jest Me-262A1a/A2a. Podstawa modelu to górna i dolna połówka kadłuba, odlana od razu ze skrzydłami, do tego dochodzą cztery małe ramki z podstawowymi elementami oraz ramka z oszkleniem. Części modelu nieco przypominają „sklonowany” zestaw firmy Revell (charakterystyczny błąd w postaci wylotów luf działek ulokowanych za blisko początku nosa, owiewka za kokpitem z charakterystycznymi błędnymi liniami podziału). Masywne części, bardzo uproszczony kokpit i zaślepione wnęki podwozia głównego kwalifikują model tego producenta jako typowy „sylwetkowiec”, prezentujący poprawną bryłę i efektowne malowanie ale zdradzający brak detalu przy bliższym przyjrzeniu się. Taka koncepcja podziału technologicznego pozwala wprawdzie na dość szybkie, nawet bezklejowe złożenie bryły modelu, niestety w praktyce zdążają się spore niespójności wymagające istotnego szpachlowania i szlifowania – w tym przypadku taki problem występuje na większej części długości boków kadłuba, gdzie po złożeniu góry z dołem okazuje się iż na linii łączenia pozostaje spory uskok. Ponadto przy porównaniu sylwetki z planami w oczy rzuca się kolejny błąd przedniej części kadłuba – nos jest przesadnie szpiczasty, z niemal prostymi bokami, całkowicie gubi charakterystyczny obrys. Ponieważ mankament ten polega na za wąskim obrysie przedniej części kadłuba, jest praktycznie nie do poprawienia (przy za dużym nosie można zeszlifować do pożądanego kształtu, tutaj należało by dokładać materiał, doszlifować do pożądanego kształtu a następnie odtworzyć wszystkie detale, praca taka mija się z celem przy ogólnie uproszczonym modelu).
Kolejnym problemem ujawniającym się przy porównaniu z planami są nieco zbyt małe w przekroju silniki, o niepoprawnym obrysie (znów problem zbyt małych elementów), ponadto wlot i wylot ce:bip:e bardzo gruba krawędź. Jedynym ratunkiem jest oszlifowanie wlotu i wylotu aby wyglądało to nieco delikatniej.
Przy składaniu zestawu w oczy rzuca się także nienaturalnie niskie osadzenie uproszczonego kokpitu (wymaga dorobienia wolantu, orczyka i tablicy zegarów).
Brak pełnego rysunku linii podziału w dolnej części kadłuba, w obliczu przedstawionych powyżej niezgodności, zdaje się być najmniejszym problemem tego zestawu.
Niewątpliwie, za sprawą prostego i względnie bezproblemowego montażu zestaw ten jest całkiem przyzwoitym materiałem dla początkującego modelarza, ze względu na błędy w bryle oraz pewne rozwiązania technologiczne niestety nie nadaje się na materiał do budowy zaawansowanej repliki.
Lindberg
Kolejny vintage w zestawieniu. W przeciwieństwie do wymienionych powyżej może stanowić jedynie ciekawostkę kolekcjonerską. Modele tego producenta, zwykle bardzo wiekowe (nowe edycja zawierają stare wypraski) niestety nie odwzorowują poprawnie bryły oryginału, stanowią raczej nieco wypaczoną jej interpretację. Poza względami kolekcjonerskimi, z modelarskiego punktu widzenia zestaw nie przedstawia wartości.
Academy
Model pojawił się już dobre kilka lat temu, obecnie dostępny głównie w reedycji z ograniczoną ilością malowań. Ze względu na przystępne ceny większości modeli tego typu tego producenta (jednomiejscowy myśliwiec 2-go wojenny), jego zapowiedź odbierana była jako pojawienie się alternatywy dla modelu Revella. W praktyce otrzymujemy model który faktycznie pozbawiony jest podstawowych bolączek wspomnianego konkurenta, poprawnością wymiarową i jakości powierzchni nie ustępuje Hasegawie, ma b. bogatą kalkomanię (12 malowań!) i naprawdę sporo dodatkowych elementów (ogon do wersji C z silnikiem rakietowym, wyrzutnie pocisków rakietowych Orkan itp.), ale kosztuje ok. 65-70zł a detal nie pozwala na pominięcie choćby blaszki fototrawionej aby efekt był zadowalający (stosunkowo mało detalowane podwozie i kokpit, chwilami sprawia to wrażenie jakoby producent świadomie stworzył model-bazę do waloryzacji, nie siląc się na detale które i tak zostaną zastąpione dodatkami). Reasumując, model stanowi bardzo dobrą bazę pod budowę modelu, a względnie wysoką cenę należy moim zdaniem tłumaczyć wieloma dodatkowymi wersjami oraz bardzo bogatą kalkomanią naprawdę dobrej jakości (druk świetny, nie miałem żadnych trudności czy niespodzianek przy nakładaniu, co nie jest oczywiste dla tego producenta – a nie są to kalki Cartograf, tak jak niektóre edycje modeli Academy).
Mam też trochę zdjęć porównawczych Revell s nowy Airfix, w miarę możliwości wrzucę, model Hasegawy (jako Avia S-92) robiłem pod koniec 2018 więc też ileś fotek do porównania powinienem mieć. Początkiem 2019 skończyłem Me-262A-2a z zestawu Hobby Boss, też mogę pokazać ale nie jest to zestaw wart większej uwagi.
pozdrawiam
ww
