Nieuport 21 N2453 - Donat Makijonek - 7 IAO wiosna 1917 - CSM 1/32

[donalyah00]

6 godzin temu, Boch napisał:

Docelowo całość pokryję matem, co powinno zwiększyć jeszcze wrażenie malowanej, a nie metalowej powierzchni.

Myślę, że to może pomóc uzyskać pożądany efekt.

Bardzo podoba mi się Twoja praca i podejście do tematu - trzymam kciuki za ciąg dalszy! 

Pozdrawiam, Marek

[Boch]

Dzięki wielkie. Efekty mam nadzieję, że pojawią się niebawem, a ten nieuport da solidne podstawy do serii dwupłatów, którą mam zaplanowaną zaraz po nim. 

Edytowane 11 Maja 2023 przez Boch

[Boch]

Powoli zaczyna wszystko nabierać kolorów i właściwych odcieni. Wykończyłem osłonę silnika kolorami bazowymi, choć prawdopodobnie będę jeszcze ją cieniował przed właściwymi olejami. Na ten moment całość błyszczy się jak diabli, cały płatowiec musiałem pokryć lakierem błyszczącym przed nakładaniem olejów i kilku raptem kalek, ale zaraz po tych zabiegach będziemy wszystko gasić. Kalka "Polonii" wykonana była w dwóch warstwach, białe tło i właściwa bitmapa. Ostatecznie zdecydowałem się tło pomalować i nie używać dwóch kalek na siebie. 

 

 

 

Pzdr.

ŁB

 

 

Edytowane 11 Maja 2023 przez Boch

[zaruk]

Kalka wygląda bardzo dobrze.

[M.A.V.]

[Boch]

Godzinę temu, zaruk napisał:

Kalka wygląda bardzo dobrze.

To się cieszę. Pan Bogdan jak się okazuje robi spoko kalki  i można śmiało zamawiać.

 

Godzinę temu, M.A.V. napisał:

Dzięki.

[Boch]

Osłona nie dawała mi spokoju przez noc. Dzisiaj rano, uzbrojony w pomysł, usiadłem do aerografu. Wycieniowałem też Polonię. Można działać dalej. Czas przygotować uzbrojenie i zamontować to wszystko już na pokład. 

 

 

ŁB

 

 

[Boch]

"Polonia" trafiła na drugą stronę kadłuba. Nadszedł też czas, żeby poprawić malowanie drewna, które niestety dostało kilka ubytków podczas prac szlifierskich i innych. Jeszcze na pewno to miejsce wymaga pracy nad detalami, zdjęcia zawsze coś nowego ujawniają. Położyłem też kalki na stateczniku pionowym no i zamontowałem uzbrojenie. Karabin maszynowy Vickersa w wariancie francuskim i klamoty towarzyszące, została jeszcze do zamontowania dźwignia do usuwania zacięć broni. Karabin maszynowy od Gaspatcha wymagał niestety przeróbek mocowania. Pudełkowy Vickers jest węższy. Szczęśliwie udało się wszystko jakoś złożyć do kupy. 

 

 

 

 

Pzdr.

ŁB

 

 

Edytowane 12 Maja 2023 przez Boch

[Boch]

Cześć,

 

Najpierw dalsza opowieść o naszym bohaterze. 

 

21 kwietnia 1917 roku, Makijonek i dowódca 7 IAO Ivan Orlov, w rejonie wsi Kołodzinowki napotykają nieprzyjacielski samolot. Ivan Orlov w szybkim ataku ustawił się na odpowiedniej pozycji i z niewielkiej odległości otworzył ogień, zabijając lub raniąc obserwatora, niestety w tym samym momencie zaskoczony Rosjanin został sam zaatakowany przez kolejny nieprzyjacielski samolot, który nie został dostrzeżony na czas. Makijonek momentalnie rzucił się na wroga, starając się ratować dowódcę. Wywiązała się walka, w której Makijonek zmusił wrogi samolot do zejścia na mniejszą wysokość w rejonie osady Majdany. W chwilę później rosyjski zespół (Makijonek i Orlov) zostali zaatakowani przez kolejny samolot, trzeci już z kolei, który niespodziewanie dołączył do walki. Orlov wraz z Makijonekiem wobec wyczerpania zapasu amunicji wycofali się z walki. Starcie zostało nierozstrzygnięte.

 

Donat Makijonek

 

27 kwietnia 1917 dochodzi do kolejnej walki, tym razem jednak zakończonej sukcesem. Makijonek dogonił i w walce zmusił do lądowania nieprzyjacielski samolot w okolicach wsi Kozjarki. To zwycięstwo nie zostało mu jednak zatwierdzone, gdyż nie znalazło potwierdzenia. W niektórych opracowaniach widnieje jeszcze zapis o walce i zwycięstwie w dniu 29 kwietnia 1917 roku.

 

Nastał czerwiec roku 1917. Jednostak 7 IAO została wzmocniona nowymi samolotami Nieuport 17, co zdecydowanie podniosło skuteczność pilotów. Makijonek w tym czasie odbywał ostatnie loty na swoim zasłużonym, ale już znacznie zużytym Nieuporcie 21 o numerze seryjnym 2453.

 

26 czerwca na północny-zachód od Brzezan, Polak atakuje balon obserwacyjny, zmuszając go do opuszczenia, niestety z powodu braku pocisków zapalających nie udaje się go definitywnie zniszczyć. Natomiast zaledwie kilka dni później, bo 29 czerwca dochodzi do walki z nieprzyjacielskim samolotem, który zostaje w walce zmuszony do lądowania w okolicach folwarku Marcenkowka. Niestety w tym samym momencie Makijonka atakują dwa nieprzyjacielskie Fokkery i uszkadzają poważnie jego Nieuporta 21 (2453). Ostatkiem sił i umiejętności udaje mu się uciec i dociągnąć na własne lotnisko postrzelanym samolotem.

 

Dowódca 7 IAO Ivan Orlov - 7 zwycięstw

 

Intensywność lotów bojowych i umiejętności lotnicze naszego bohatera są niesamowite. W kwietniu 1917 roku wykonał 22 loty bojowe. W maju ze 105 lotów bojowych wykonanych przez pięciu pilotów jednostki, 30 było Makijonka. W niektóre dni wykonywał 2-3 loty bojowe. Podporucznik nie stronił od nietypowych dla myśliwców prac: prowadził rekonesans i fotografował pozycje wroga. W czerwcu 1917 r. spośród 146 lotów bojowych jednostki, 39 wykonał Makijonek. 

 

W tym samym miesiącu w walce powietrznej z dwoma (według innej wersji czterema) myśliwcami wroga zginął dowódca oddziału porucznik Iwan Orłow. Nowym dowódcą został Yuri Gilsher, wyjątkowy pilot i z czterema zwycięstwami. Po wypadku amputowano mu lewą stopę, ale nie tylko nie przeszedł na emeryturę, ale nadal latał z protezą i zestrzeliwał samoloty wroga. 

 

Nieuport 17 Wasilija Janczenki, na którym latał od połowy lata 1917. 

 

6 lipca dochodzi do walki w okolicach Brzezan. Nie wiele jest informacji na ten temat, poza tym, że celem Makijonka i Janczenki było fotografowanie pozycji nieprzyjaciela. Dochodzi do spotkania z wrogiem w powietrzu i w walce obaj piloci zestrzeliwują napastnika.

 

Podobna sytuacja ma miejsce 11 lipca 1917 roku. Ponownie wspólnie z Janczenką, Makijonek zestrzeliwuje nieprzyjacielski samolot w okolicach Brzezan.

 

Yuri Gilsher, po śmierci Orlova to on zostaje dowódcą 7 IAO. Gdy zginął w lipcu 1917 roku, miał na koncie 5 zwycięstw.

 

20 lipca Yuri V. Gilsher (nowy dowódca) i Wasilij I. Janczenko oraz Donat Makijonek (na nowej maszynie Nieuport 17) wylecieli celem przechwycenia formacji 16 samolotów wroga, które atakowały Tarnopol. W trakcie przechwytywanie formacji, Makijonka atakują trzy nieprzyjacielskie samoloty i wiążą go w walce. Pozostała dwójka Rosjan kontynuuje misje i starają się dotrzeć do samolotów bombowych, udaje im się nad samym miastem przechwycić wyprawę, ale w tym momencie spada na nich osiem wrogich maszyn. Chociaż nieprzyjaciel ma wielokrotną przewagę, Rosjanie decydują się na atak i dość szybko Gilsher zestrzeliwuje swój piąty samolot. Gdy podchodzili do drugiego ataku jeden z samolotów wroga ostrzelał Glishera, maszyna dowódcy spada, a on sam ginie, miał 22 lata.

 

Wasilij Janczenko w liście do ojca Glishera, tak oto opisał ostatnią walkę dowódcy:

 

„Opis ostatniej bitwy pod Gilscherem jest szczegółowo opisany w liście do ojca Jurija przez uczestnika bitwy chorążego Janczenki: „Drogi Włodzimierzu Iwanowiczu. Ja, jako uczestnik tej walki i naoczny świadek bohaterskiej śmierci Twojego syna, podejmuję się opisać tę chwalebną bitwę, w której Twój syn, poprzez śmierć dzielnych ludzi, odcisnął piętno na bohaterskim życiu. ... otoczył nas eskadra 16 samolotów, unikanie bitwy byłoby haniebne, Tarnopol zostałby zniszczony przez bomby, a my przyjęliśmy bitwę. ... Widziałem, jak wróg otworzył ogień, a ścieżki dymu, wyraźnie przeze mnie widoczne, układały się wzdłuż samolotu twojego syna. Zaatakowany w tym czasie z góry przez resztę samolotów wroga i patrząc w górę, zobaczyłem około 10 samolotów nade mną, w tym czasie kornetowy silnik Gilschera wyrwał się z ramy i poleciał do przodu, skrzydła jego samolotu złożyły się i runął jak kamień. Urządzenie jest już częściowo rozdrobnione w powietrzu. ...zwłoki wydobyto spod gruzów i wysłałem je do Tarnopola, stamtąd do naszej dywizji, gdzie zostało zapieczętowane w trumnie i uroczyście pochowane w mieście Bugach w Galicji. Nie można było wysłać ciała do Rosji, ponieważ w czasie paniki naszych wojsk nie było możliwości zdobycia wagonów. Lotnictwo nie zapomni o swoich wspaniałych myśliwcach.”

 

Śmierć Gilshera

 

Tak oto dnia 20 lipca 1917 po śmierci Gilshera, Makijonek tymczasowo obejmuje dowodzenie 7 IAO. To stanowisko zajmował do sierpnia 1917 gdy na jego miejsce przybył inny Polak Tadeusz Grochowalski. Makijonek wkrótce po objęciu dowodzenia przeciążony obowiązkami, ogromem lotów i trudnymi warunkami, zachorował na gruźlice. Jego stan stawał się co raz poważniejszy, a sytuacja w kraju co raz gorsza. Rewolucja lutowa i utworzony Rząd Tymczasowy nie radził sobie z nastrojami społeczeństwa, do głosu zaczęły dochodzić frakcje komunistyczne. Trzeba tutaj zaznaczyć, że pomimo choroby i ogólnej sytuacji wewnętrznej Rosji, odział pod dowództwem Makijonka zachował sprawność bojową  i z sukcesami walczył z nieprzyjacielem.

 

Ostatnie zwycięstwo Makijonka w lotnictwie rosyjskim, ma miejsce 5 sierpnia 1917 roku. Ponownie z niezastąpionym Janczenką, Makijonek niszczy nieznaną maszynę w okolicach Brzezan. Wszystkie loty i zwycięstwa od lipca 1917 wykonywał już na Nieuporcie 17.

 

W sierpniu 1917 roku Makijonek ze względu na fatalny stan zdrowia, zostaje wysłany na tyły. Zostaje skierowany do eupatorysjkiej Szkoły Lotniczej w Sewastopolu celem przeszkolenia się z obsługi nowych karabinów maszynowych i technik strzelania. Później znalazł się w sewastopolskim szpitalu, gdzie leczył skutki gruźlicy. Tam właśnie zastała go informacja o awansie. W listopadzie 1917 roku Makijonek wrócił do oddziału. W tym czasie w Rosji wrzało, kolejna rewolucja umieściła Bolszewików u władzy. Makijonka wybrano członkiem Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego 7 IAO. Sam oddział jednak zaprzestał działalności, a sprzęt rozkradano, lotnikom przyszło się zastanowić nad dalszym losem. Właśnie wtedy wielu z nich przypomniało sobie o swoim pochodzeniu i nowej szansie jaka się wytworzyła. Ukraińcy mówili o niepodległej Ukrainie, Gruzini o niepodległej Gruzji, swoje oddziały narodowe tworzyli Łotysze, Estończycy i inni. Makijonek zwrócił wzrok ku Polsce, o której nigdy nie zapomniał.

____________________________________________________________________________________________________________________________________

 

Aktualności warsztatowe:

 

Trwają prace nad umieszczeniem carskich kokard na skrzydłach. Postanowiłem wspomniane oznaczenia malować, bo różnica w moim odczuciu między kalkami, a namalowanymi oznaczeniami jest znaczna. Projekt masek pomógł wykonać niezastąpiony Tomek. Folia Oramask i cięcie w specjalistycznym punkcie. Całość już wycieniowana. Pozostaje jeszcze dopieścić detale skrzydeł i można kłaść oleje. Wycieniowałem też statecznik poziomy i zgasiłem kontrastowość kalki, tutaj nie podejmował się malowania, sowa to kalka wykonywana na zamówienie. 

 

 

 

Pzdr.
ŁB

 

 

Edytowane 14 Maja 2023 przez Boch

[Boch]

Spód górnego płata otrzymał kokardy. Można cisnąć dalej. 

 

 

Pzdr

ŁB

[zaruk]

Bardzo mi się podoba malowanie tych płatów. Mam wrażenie, że cieńsza warstwa metalizera i mocniejsze prześwity spodnich warstw lepiej odwzorowują pomalowane płótno i mniej przypominają blachę. Swoją drogą Makijonek musiał być trochę sfrustrowany liczbą niezaliczonych zwycięstw...

[Boch]

4 godziny temu, zaruk napisał:

Bardzo mi się podoba malowanie tych płatów. Mam wrażenie, że cieńsza warstwa metalizera i mocniejsze prześwity spodnich warstw lepiej odwzorowują pomalowane płótno i mniej przypominają blachę. Swoją drogą Makijonek musiał być trochę sfrustrowany liczbą niezaliczonych zwycięstw...

W planie mam jeszcze kilka warstw różnych specyfików, mam nadzieję, że efekt finalny możliwie mocno zbliży mnie do płótna. Ostatecznie porzuciłem kalkę z Aviattika przy tym modelu, za dużo nowych rzeczy i boję się, że mi się w głowie zakręci od przesytu. Co do Makijonka, to faktycznie, musiał czuć zniecierpliwienie i frustrację. Mimo wszystko był to facet, który wykonał w swojej karierze nieprawdopodobną ilość lotów i to na maszynach, gdzie gwarancja bezawaryjności była mówiąc lekko dyskusyjna. Innymi słowy musiał być z niego twardziel .

[Boch]

Oprócz "Polonii" z mieczem i sowy na stateczniku pionowym, Nieuport 21 o numerze 2453, na którym latał Makijonek, miał jeszcze jedną cechę szczególną. Duży kołpak śmigła zasłaniający niemal całkowicie cylindry. Tak jak pisałem we wstępniaku, z całą pewnością nie był to występujący w innych Nieuportach (zwłaszcza w Nieuport 17) "cone de penetration". Tak czy siak dzisiaj prezentacja kołpaka. W tym miejscu chciałbym serdecznie podziękować Piotrowi, bez którego pomysł wykonania tego modelu by był niepełny. To była dość spora przeprawa, ale finalnie wyszło naprawdę dobrze. Z efektu jestem zadowolony. Pozostaje czekać na śmigło. 

 

 

Równocześnie umieszczam numery seryjne. Copper State Model zrobił tutaj uśmiech w stronę modelarzy i dał na kalce komplet wszystkich cyfr. Można zatem odtworzyć dowolny numer seryjny, choć to benedyktyńska robota. 

 

 

Pzdr.

ŁB 

Edytowane 15 Maja 2023 przez Boch

[Boch]

Jeden komplet numeru seryjnego 2453 z napisem Type 21 to sześć części, kompletów w sumie dziesięć. Drugiego dnia dłubaniny, oznaczenia typu i numerów seryjnych znalazły się na miejscu. 

 

 

 

Pzdr

ŁB

[Boch]

Praca nad powierzchnią przechodzi do kolejnego etapu. W zamyśle chciałem złamać kontrasty kokard, saturację barw i uzyskać miejscowe odbarwienia. Całość więc potraktowałem kilkoma zabiegami, aby nadać nieco bardziej spracowany wygląd i tchnąć życie w dość sterylną powierzchnię.

 

Na zdjęciu górna powierzchnia, górnego płata.

 

 

Pzdr

ŁB

 

 

 

 

Edytowane 17 Maja 2023 przez Boch

[barszczo]

Bardzo ładnie, kilka zmian i zupełnie inny odbiór .

[Boch]

Ostatnio pochłonęła mnie cała garść drobnicy, którą należało przygotować. Powoli jednak zaczynam wszystko montować i przygotowywać się do naciągów. 

 

 

Pzdr

ŁB

[zaruk]

Ładne te uchwyty. Sam robiłeś?

[Boch]

13 minut temu, zaruk napisał:

Ładne te uchwyty. Sam robiłeś?

Były w modelu. musiałem jedynie zeskrobać nadlewki i pomalować

[Boch]

Trwają pracę nad drewnianymi elementami. W sumie ostatnie kilka sztuk. Wstępne malowanie gotowe, teraz schniecie, potem cieniowanie i wash. 

 

 

Pzdr.

ŁB

[Boch]

Dzień drobiazgów dobiega końca. Tutaj zestaw do zmontowania podwozia. Czasochłonny i żmudy, ale jakże ważny etap każdego modelu. Pozostało jeszcze położyć mat, oleje i pigmenty.

 

 

Pzdr.

ŁB

Edytowane 19 Maja 2023 przez Boch

[zaruk]

Bardzo dobry efekt. Napisz, jakich kolorów użyłeś do kół i podwozia.

[Endrju]

No ładny ptaszek będzie. 

Edytowane 20 Maja 2023 przez Endrju

[Boch]

Godzinę temu, Endrju napisał:

No ładny ptaszek będzie. 

Dzięki Andrzej, oby tak było ;).

 

1 godzinę temu, zaruk napisał:

Bardzo dobry efekt. Napisz, jakich kolorów użyłeś do kół i podwozia.

 

Dziękuję, cieszę się, że efekt Ci się podoba. Elementy metalowe to Gunze, srebro C8 i metalizer SM202. Później cieniowane smokiem X-19 z czarnym flat XF-1 i lakierem X-22. Dla opony wymyśliłem mieszankę jasno szarego XF-49 i kapichnę khaki XF-19, następnie białym olejem sam wierzch opony. Co do wnętrza kół, nazwijmy to kołpakiem. Tutaj zastosowałem jako podstawę dark yellow XF-60, a następnie przekładaniec kanapka. Srebro Gunze SM206 transparentnie, potem cieniowanie brązem XF-10 z lakierem X-22, następnie smoke i czarny XF-1 i X-19 z lakierem X-22 i później raz jeszcze srebro i  brąz XF-10 z lakierem X-22. Chyba najważniejszą rzeczą jest tutaj stosowanie małej ilości koloru, głównym składnikiem jest lakier, a kolor działa bardziej jako filtr. Daje mi to bardzo dobrą kontrolę nad cieniami i intensywnością barwy. Drugim kluczem jest różnicowanie kolorów. Zauważyłem, że czym więcej ich użyjesz, to efekt jest plastyczniejszy, żywszy i ciekawszy. Ostatnie co się nasuwa, to elementy srebrne nie powinny być zbyt jasne, efekt skali wymusza ich ciemniejszą barwę. Dlatego niemal wszystkie cieniuję i gaszę, najczęściej mieszanką: smokiem X-19 z czarnym flat XF-1 i lakierem X-22.

 

Edytowane 20 Maja 2023 przez Boch

[Endrju]

16 minut temu, Boch napisał:

Dzięki Andrzej, oby tak było ;).

 

Jak się ptaszki lubi to tak będzie.