Avro Lancaster Mk I, Hasegawa plus dodatki 1/72

[Wojciech Butrycz]

Tym razem moja historia budowy polskiego Lancastera będzie w odcinkach, aby łatwiej było "przetrawiać" poszczególne fazy budowy.

Jedynym polskim dywizjonem wyposażonym w Avro Lancaster MkI/III był 300 (Masovian) RAF Squadron. Historia tej jednostki jest opisywana w wielu publikacjach polsko- i anglojęzycznych, a zapewne i innych, których nie znam, więc opisywanie tej historii w tej rubryce jest chyba zbędne.

Dawno temu zbudowałem już model Lancastera z zestawu Airfixa, który wtedy był najlepszym w tej skali, ale model na poziomie XXI wieku wypuściła dopiero Hasegawa. Nie sądzę, aby najnowsze dzieło Airfixa rodem z 2013 roku przebiło Hasegawę, choć jest w zestawie kilka ciekawych rozwiązań, no i oczywiście ceną Hasegawa nie da rady w konkurencji z Airfixem. Kosztował bowiem jakieś 160 zł, choć obecna cena tej serii Hasegawy to już dobrze ponad 200 zł.

Przez lata zbierałem wszelkie dodatki do mojego Lancastera i kiedy go zbudowałem, już żaden model nie przebił jego kosztów.

Do mojego Lancastera nabyłem (drogą kupna, jak mawia Ferdynand Kiepski, Ćwiartkitrzyprzezcztery):

Dwa zestawy kalkomanii TECHMOD dla, w sumie sześciu, maszyn 300 Dywizjonu oraz maski Montex)

 

 

Następnie cztery żywiczne zestawy CMK i jeden Quickboost:

 

 

Potem przyszły jeszcze pięć zestawów fototrawionych Eduard:

 

 

Oczywiście zużyłem też pewne ilości plastykowych pręcików, drutu miedzianego i do lutowania, celem uzupełnienia zestawów...uzupełniających lub zamienienia powyginanych elementów żywicznych, jak na poniższym zdjęciu:

 

 

 

Budowę modelu rozpocząłem ulgowo od pomalowania czterech zestawów śmigieł, będących jeszcze na ramkach modelu. W tym celu pomalowałem najpierw ręcznie końcówki łopat na żółto, a następnie po ich wyschnięciu i zamaskowaniu, całość pomalowałem czarnym sprayem Tamiya. Do takich celów zawsze używam sprayów Tamiya, Airfix, Model Master itd., aby nie zawrać sobie głowy załączaniem pistoletów natryskowych, a po malowaniu ich myciem. Nawet gdy wykonuję malowanie akrylami, mycie pistoletu to zajęcie, które jako leniowi patentowanemu, przychodzi mi z największym trudem:

 

Jak widać, już na tym etapie wykonałem odrapania śmigieł, za pomocą srebrnego ołówka i długopisu. Szczególnie w tym pierwszym przypadku wychodzi to łatwo, gdyż trudno przesadzić - barwnik z ołówka ma matowy odcień i schodzi z trudem z ołówka na malowaną powierzchnię.

 

Następnym etapem było wyposażenie wnętrza kadłuba, począwszy od kokpitu, a na tylnej wieżyczce skończywszy:

W zestawach Eduard i modelu jest praktycznie wszystko co potrzeba do budowy kokpitu, no może z wyjątkiem niektórych przewodów, a panele przyrządów wykonane z kolorowanej blaszki Eduarda, wyglądają świetnie i odejmują wiele godzin pracy modelarzowi. Szkoda tylko, że po zamknięciu połówek kadłuba i doklejeniu osłony kokpitu niewiele pozostaje widoczne. Oto seria zdjęć pokazujących wykonanie kokpitu:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

To by byłe na tyle, tzn. na dziś.

[jarek38]

Szykuje się fajna retrospektywa Jak się w tej ilości dodatków nie zgubiłeś? Podoba mnie się sposób na przetłoczenia. Będę do Twojego warsztatu zaglądał z niekłamaną ciekawością.

[Mikele]

A co to za srebrna kreda i długopis żelowy? Jaka firma? Wygląda to ładnie, a jak jest jeszcze informacja, że dozowanie obić jest łatwe do wyczucia brzmi to jescze bardziej interesująco.

[Mikolaj75]

O, fajnie będzie zobaczyć kuchnię . Czy to jest ten Lancaster, którego zdjęcie wkleiłeś w moim warsztacie?

A namawiałbym Cię na założenie warsztatu - zwłaszcza w odniesieniu do jakiegoś większego modelu - na żywo. Wymiana poglądów w toku bywa bardzo przydatna. W moim Jaku kilka zagadnień wyjaśniło się właśnie w tym trybie. Poza tym w warsztacie live zawsze łatwiej w przypadku spostrzeżonego zagadnienia zapytać o metody, a i pewnie łatwiej to wyjaśnić np. zdjęciami "krok po kroku".

Będę zaglądał. Pozdrawiam - Mikołaj

[Wojciech Butrycz]

Do Mikele: ołówek to KOH-I-NOOR, długopis Pentel żelowy kupione w Office Depot...albo innym dużym sklepie z materiałami biurowymi i papierniczymi jakich teraz pełno.

Do Mikołaj 75: odwzajemniam pozdrowienia iśledzę warsztat Jaczka z zapartym tchem, tak to ten sam Lancs, który wkleiłem.

[jpl]

Piękne, jak zwykle. Same zestawy robią wrażenie, a co dopiero będzie na końcu

[Gerd]

Wrażenie robi - nie powiem.

[Seb]

Podoba mnie się sposób na przetłoczenia.

Że robione długopisem żelowym ?

[Jasiek]

Pierwszy raz widzę tak duży zestaw akcesoriów do konkretnego modelu. Szacun za tak kompleksowe podejście do budowy! Dotychczasowe efekty pracy też robią wrażenie!

[jarek38]

Że robione długopisem żelowym ?

Nie wiem, czy to żelowy, czy zwykły, zdecydowanie chodzi o użycie tego co mamy pod ręką.

[Wojciech Butrycz]

Też nie pamiętam jaki to był długopis, ale napewno reklamowy, jednorazowy i ..."wypisany"! Ważne żeby miał końcówkę kulkową, nic więcej.

[Seb]

Że robione długopisem żelowym ?

Nie wiem, czy to żelowy, czy zwykły, zdecydowanie chodzi o użycie tego co mamy pod ręką.

Tylko, że takie przetłoczenia robione długopisem zaleca każdy producent blach od lat, więc nie ma w tym nic odkrywczego.

[jarek38]

Tylko, że takie przetłoczenia robione długopisem zaleca każdy producent blach od lat, więc nie ma w tym nic odkrywczego.

Może masz więcej do czynienia z blachami niż ja i ... wszystko w temacie.

[Wojciech Butrycz]

c.d.

 

Pora na dalsze, po kokpicie, wyposażenie kadłuba.

Wszystkie trzy wieżyczki zostały wykonane podobnie, z użyciem zarówno części modelu, jak i części z blaszek Eduard (w tym kolorowane pasy), a także luf działek z zestawu Quicboost. Te ostatnie są nieodzowne, ponieważ są na nieporównywalnym poziomie detalu w stosunku do plastikowych z modelu, poza tym, są "na widoku":

 

 

 

 

 

 

Wszystkie wieżyczki zostały zamaskowane maskami Montex i pomalowane czarnym matem:

 

 

Teraz kolej na luk bombowy. Powstał on z połączenia zestawu blach Eduard dla luku bombowego i przeznaczonego do tego samego celu zestawu CMK...co oznaczało niewykorzystanie wielu części z obu zestawów, ale takie płączenie wychodzi najlepiej. Niestety nie wszystko się da zrobić z płaskiej blaszki, podobnie jak nie wszystko się da zrobić z żywicy. Dodatkowo użyłem kilku rodzajów drutu celem imitacji przewodów:

 

 

 

Tak to wygląda po wykończeniu:

 

 

 

Teraz już można zamontować przygotowany kokpit, wieżyczkę przednią, górną oraz luk bombowy w połówce kadłuba, a następnie skleić połówki ze sobą. Po wyschnięciu, do kadłuba dokleiłem stateczniki i stery w pozycji wychylonej, czego nie przewiduje zestaw Hasegawy, a co przewiduje zestaw CMK. Poza tym ani wymiarowo, ani kształtowo części te nie różnią się niczym:

 

 

 

Kolejne dwa zdjęcia pokazują gotowy do malowania podzespół kadłuba z pokryciem kokpitu, usterzeniem, bez tylnej wieżyczki, którą można zamontować na końcu:

 

 

 

Po wykończeniu, ten kadłub będzie wyglądał tak:

 

 

Ale to i reszta modelu, to już temat następnych odcinków....cdn.

[bahamut24]

Jestem pod wrażeniem zastanawia mnie tylko, jak zrobić , żeby pomalować kadłub i skrzydła osobno a potem to skleić? Chyba jakoś zajebi*cie dopasowane części muszą być co?

[Wojciech Butrycz]

Rzeczywiście, dopasowanie modelu jest bezbłędne i do dzisiaj skrzydła nie są sklejone z kadłubem na stałe! Poza tym przy tak dużych modelach nigdy nie sklejam na stałe kadłuba ze skrzydłami, a już na pewno nie, gdy kadłub wyposażony jest w podłużnice skrzydeł do montażu.

 

Ostatnia część warsztatu, a więc skrzydła z przydatkami czyli silnikami, podwoziem i klapami. Aby zamontować te wszystkie precjoza CMR i Eduarda, niezbędna jest rozległa "chirurgia plastyczna". Należy dokonać wycięcia plastykowych komór podwozia oraz klap do lądowania, jak pokazują kolejne zdjęcia.

 

 

 

Następnie należy dopasować żywiczne elementy komór podwozia:

 

 

 

Zestaw CMR przewiduje zbudowanie jednego silnika w wersji ze zdjętymi osłonami, postanowiłem więc w takowej konfiguracji wykonać silnik nr 1, zatem lewy zewnętrzny. Póżniej okazało się, że zestaw przewiduje części dopasowane do wewnętrznych silników (2 lub 3), co wymagało kilku poprawek, oczywiście nie w samym silniku, a w mocowaniach do struktury płata. Instrukcja opisuje dość dobrze budowę "otwartego" silnika, ale trzeba się posługiwać również zdjęciami autentycznego egzemplarza z książek, których trochę jest na rynku. W zestawie nie ma wszelkich przewodów, które trzeba wykonać samemu, ani kolorystyki poszczególnych elementów:

 

 

 

Przed rozpoczęciem montażu klap nastąpiła chwila zastanowienia co wybrać; CMR czy Eduard - ostatecznie stwierdziłem, nie po raz pierwszy, że blaszki są bardziej precyzyjne, no i nie trzeba "wybierać" tyle plastyku co w wersji żywicznej, a jak klapy wyglądają w obu wersjach pokazują kolejne zdjęcia:

 

 

 

No to do roboty:

 

 

I wreszcie podwozie główne modelu, które uzupełnione zostało koła z bieżnikiem z CMR, przewodami hydraulicznymi z drutu ze stopu miękkiego, odpowiednio pomalowane i potaktowane suchymi pastelami w odcieniach jasnoszarym na bieżniku opon, oraz ziemistym po bokach opon:

 

 

 

Na wykończonym modelu te podzespoły wygłądają tak:

 

 

 

 

Uzupełnienie o drobne elementy, jak anteny, filtry wlotów itp. wieńczy budowę modelu, reszta już w Galerii.

[gumowy01]

Powiem tylko tyle, że przy takim kunszcie robienia modeli można dostać kompleksów, mimo że robi się pancerkę w tej klasie. Szacun

[Rafał B]

Nie przesadzasz Artek?

Przy takim kunszcie o jakim piszesz, to raczej usuwa się szwy łączenia form pozostałe na goleniach.

 

...no chyba, że one też mają coś imitować.