"Canadian herring" from Baden - Soellingen, CF-104, Hasegawa, 1/72

[abtb]

Kolejny "śledzik" dołącza do "Ławicy" 

Tym razem jest to typowy  zimnowojenny "śledź" po kanadyjsku. Jak już wspomniałem w poprzedniej galerii, zadaniem kanadyjskich 104-ek było bombardowanie wojsk Układu Warszawskiego przy pomocy bomb atomowych. I ta informacja wyjaśniała by dość nietypową porę publikacji galerii - taki "śledź" atakuje znienacka i podstępnie 

Ale nie ma co przedłużać. Oto i on:

CF -104, 439 Eskadra, 1 Kanadyjska Grupa Powietrzna, lotnisko Baden-Soellingen, 1970.  uzbrojenie - bomba atomowa (wodorowa) B43-0 o mocy 1 MT, przeznaczona do niszczenia celów umocnionych.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

I na koniec małe podsumowanie dotychczasowych zmagań z tematem pt. "Ławica śledzi"

 

 

A zatem "śledź" Nr 11 otwiera drugą dziesiątkę zmagań z F-104 

 

O, i teraz można spokojnie "zyknąć" kawkę   ............

i poczekać na pif pafy 

 

Edytowane 7 Lutego 2021 przez abtb

[rudy0007]

Takie akcje powinny być karane przynajmniej miesięcznym banem 

Rybka fajna, bardzo dobry kolor (dobrze że zmieszałeś te wszystkie opisywane odcienie ze sobą) kolor ten powinien otrzymać swój numer 

Nie szło ich ułożyć tak jeden obok drugiego, nawet jeżeli wiązało by się to ze ściąganiem prześcieradła?

A na poważnie to wiadomo, wszystko GIT Widzę tu przynajmniej jeszcze cztery sztuki, które zdecydowanie będą pasowały kolorystycznie do całej  reszty....

Edytowane 6 Lutego 2021 przez rudy0007

[rymulus]

Niby zielony a fajny. W tej kolorystyce to jeszcze Duna brakuje.

Piguła pod kadłubem imponująca. Tylko czy aby nie przeszkadza klapom podwozia?

[abtb]

6 godzin temu, rymulus napisał:

Tylko czy aby nie przeszkadza klapom podwozia?

 

Nie wiem, bo nie latałem, ale byli tacy co latali i nawet to opisali w jakiejś instrukcji:

 

 

Die Beladung der deutschen Starfighter in der QRA bestand anfangs aus der Mk.28 Atombombe. Es handelte sich dabei um die erste amerikanische Waffe dieser Art. Nach einem Baukastenprinzip konnte diese Waffe in fünf verschiedenen Abwurfvarianten zusammengesetzt werden, um somit verschiedenen Trägersystemen gerecht zu werden. Bei der Version für die deutschen F-104G handelte es sich um die 'full fuzed' - Version Mk.28 FUFO, die den gebremsten Abwurf von schnellen Jet's im Tiefflug erlaubte und über eine Sprengkraft von 1100 Kilotonnen verfügte.



Technische Daten der wurffertigen Bombe Mk.28
Masse: 1052 kg
Länge: 3695 mm
Durchmesser: 508 mm
Abstand der Aufhängeösen: 762,0 mm
Einsatzarten: Freier Fall Boden- und Luftzündung gebremst
Abwurfhöhe: zwischen 91 m und 183 m
 

Die Version Mk.28 wurde dann ab 1968 von der Mk.43 Atombombe des Tactical Air Command abgelöst. Die Waffe verfügte über ein Gewicht von knapp 1000 kg und einer unveränderlichen Sprengwirkung von 1 Megatonne. Sie war als Außenlast speziell für den Abwurf von schnell und tieffliegenden Jagdbombern, dem sogenannten “laydown delievery”, entwickelt worden. Ebenso wie bei der Mk.28 sprach man von einer "sauberen" Atomwaffe, weil deren Sprengkraft zu über 50% aus der Kernverschmelzung resultierte, d.h. die radioaktive Verseuchung war dabei geringer. Schmutzige Atomwaffen gewinnen ihre schreckliche Vernichtungsenergie hauptsächlich aus der Kernspaltung.

Diese Waffe konnte mit zwei Spitzen montiert werden. Die Spitze N43-0 mit Stahlstachel zum Durchdringen harter Ziele und Fixierung der Bombe bis zur Detonation des Zeitzünders. Die N43-1-Spitze mit Radarzündung für den bremsschirmverzögerten Abwurf im “laydown” - Verfahren und die bremsverzögerte Luftdetonation und Luftdetonation im freien Fall.

Ebenfalls gab es zwei Mittelteile, BA 43-1 und BA 43-2.

BA 43-1 mit einem Hauptbombenkörper inklusive Stahlstachel und der Schärfeinheit “SEP” ( Strike Enabling Plug ). Im Mittelteil die nukleare Komponente, die Zünder und zwei externe Initiatoren, sowie die “primary”, also die Auslösung der Kernspaltung.
BA 43-2, weitestgehend identisches Mittelteil allerdings anderes SEP und einem Kategorie B “PAL” ( Permission Action Link ), kodiertem Schalter zur Zündkreisunterbrechung, der am Boden zur Eingabe einer korrekten Zahlenkombination diente. Zur Sicherheit gegen einen unbeabsichtigten Abwurf besaß die Waffe einen Sicherheitsschalter, eine 7 Sekunden Zündverzögerung, einen Trägheits- und einen beschleunigungsempfindlichen Schalter.
Nach Abwurf blieb je nach Timer für eine Zeitspanne von 30 oder 60 Sekunden im “laydown”-Modus für das Trägerflugzeug Zeit, sich in Sicherheit zu bringen. Nach sieben Sekunden nach Timer-Ablauf detonierte die Waffe.

Das Heckteil SC 43-8 mit einem kleinen Leitwerk für den Anbau an die Rumpfaufhängung komplettierte die Waffe.


Technische Daten der wurffertigen Bombe Mk.43
Masse: 935 kg oder 960 kg (je nach Spitze)
Länge: 3797,3 oder 4165,6 mm (je nach Spitze)
Durchmesser: 457,2 mm
Abstand der Aufhängeösen: 762,0 mm
Einsatzarten: gebremst und ungebremst
Abwurfhöhe: zwischen 91 m und 183 m



 

Ständige Weiterentwicklungen und Erprobungen fügte als Ergänzung ab 1968 die Mk.57 Atombombe mit einer vergleichsweise minimalen Sprengkraft von 5 - 20 Kt dem A - Waffenarsenal der deutschen "F-104G" hinzu.

Diese Ergänzungswaffe wurde im Rahmen von “Selektiven Einsätzen” auf besondere Weisung verplant oder bei der Beladung aller Flugzeuge nach dem Launch Sequence Plan auf den letzten Positionen eingesetzt.

Für den simulierten Einsatz wurde für diese Waffe die Profilübungsbombe BDU - 12/B verwendet.


Technische Daten der wurffertigen Bombe Mk.57
Masse: ca. 220 kg
Länge: 2997,0 mm
Durchmesser: 374,0 mm
Abstand der Aufhängeösen: 355,6 mm (14”)
Einsatzarten: ungebremst und gebremst: in diesem Fall wird zur Bremsschirmfreigabe das Heckteil abgesprengt.


 

Ab dem Jahr 1975 wurde die Version Mk.43 von der Mk/B 61 Abwurfwaffe abgelöst. Dies war eine optimierte und fortschrittlichere Bombe für den Abwurf von schnell und unter 90 Metern fliegenden Kampfflugzeugen speziell für die Century-Serie ( zu denen die F-104G gehört ) und als Mehrzweckwaffe für taktische und strategische Einsätze gedacht.
Die Bombe konnte in ihrer Sprengkraft zwischen 100 und 500 Kt eingestellt werden und wahlweise auch mit einer sehr niedrigen Sprengwirkung von 10 Kt. In der früheren Variante musste dies am Boden vorab programmiert werden, später konnte dies auch während des Fluges noch geschehen. Es gab vier Hauptbaugruppen aus der sich die Waffe zusammensetzte. Einer Nase mit zweikanaligem Radarzünder und Antennen, einem Bombenmittelteil mit nuklearem Sprengsatz, die Flugbahntimer, die Thermalbatterien und dem Zündmechanismus. Der hintere Mittelteil beherbergte die “FUFO” ( Full Fuzing Option ) für die freifallende, gebremste oder “laydown” Ablieferung, Sicherheitsabwurftimer, Bremsschirmauslösetimer und Timer für die Drallstabilisierung bei Freifallauslösung. Das Bombenheck nahm das Bombenleitwerk und den Bremsschirm auf.

Für Trainingszwecke wurde die Profilübungsbombe BDU-38 B verwendet.


Technische Daten der wurffertigen Bombe Mk/B 61
Masse: ca. 325 - 340 kg (je nach Modifikation)
Länge: 3606,8 mm
Durchmesser: 337,8 mm
Abstand der Aufhängeösen: 762,0 mm (30”)
Einsatzarten: ungebremst: zwei um 180° versetzte Raketentreibsätze werden zur Drallstabilisierung gezündet
und
gebremst: in diesem Fall wird zur Bremsschirmfreigabe das Heckteil abgesprengt.
Modifikationen: B61-0, B61-2, B61-3, B61-4, B61-5

 

Der Einsatz der mit A-Waffen beladenen Starfighter war nur möglich, wenn die Bomben zuvor vom amerikanischen Personal geschärft worden war. Das geschah erst unmittelbar vor dem befohlenen Einsatz. Jedem Strike-Rolle assignierten Luftwaffen - Geschwader war eine amerikanische Munitions Support Squadron zugeteilt, deren Personal zusammen mit den deutschen Piloten und Technikern in der QRA Dienst taten. Auch für die Ausbildung der Waffentechniker waren die Amerikaner verantwortlich. War der Kode an der Bombe von den Amerikanern nicht korrekt eingestellt, konnte diese nicht zum Einsatz gebracht werden.

 

Das WS F-104G Starfighter und auch der Nachfolger PA 200 Tornado ist als Waffenträger mit der "Atomwaffenfähigkeit" beaufschlagt, der Eurofighter z. B. bislang nicht.
Allerdings hat auch nicht jeder Starfighter und Tornado automatisch diese Fähigkeit bei ihrer Produktion erworben. In unserem militärischen Bereich sprechen wir von der so genannten "Strike - Zertifizierung".
Lassen wir die elementaren und logischen Voraussetzungen, wie z. B. ausreichend zur Verfügung stehender Platz zum Anbau der Waffe unter dem Träger, ausreichende Power, etc. mal außer Betracht, so sind doch vor allem umfangreiche Verkabelungsarbeiten im Bereich der Avionik, der Bewaffnung, Umsetzungen diverser US- Procedures, spezielle Sonderwaffen - Bediengeräte, etc. zu beschaffen und in die Luftfahrzeuge (Lfz) einzurüsten.
 
Es ist ein offenes Geheimnis, dass beim Tornado dafür zum Beispiel rund 250 Arbeitsstunden bei der Industrie zur Einrüstung pro Lfz notwendig waren.

 

7 godzin temu, rymulus napisał:

W tej kolorystyce to jeszcze Duna brakuje.

Ja robić nie będę, ale są na forum ludzie, którzy zrobili ale się nie chwalą 

7 godzin temu, rudy0007 napisał:

Takie akcje powinny być karane przynajmniej miesięcznym banem 

Jestem "ZA" 

 

7 godzin temu, rudy0007 napisał:

bardzo dobry kolor (dobrze że zmieszałeś te wszystkie opisywane odcienie ze sobą) 

A tak jakoś mi wyszło 

 

7 godzin temu, rudy0007 napisał:

nawet jeżeli wiązało by się to ze ściąganiem prześcieradła?

Przyklejone na klej lub jak kto woli "siłą wzroku żony" 

 

7 godzin temu, rudy0007 napisał:

wszystko GIT

 

7 godzin temu, rymulus napisał:

fajny.

Dziękuję bardzo 

 

7 godzin temu, rudy0007 napisał:

Widzę tu przynajmniej jeszcze cztery sztuki,

[mirage3]

Teraz to mi się liczba grzybów atomowych zgadza Fajna Stoczwórka 

[Matys]

Bardzo ładny śledź, bomba atomowa na modelu to zawsze fajna sprawa  I chociaż raz o takiej porze, że miałem co do porannej kawy obejrzeć - proszę utrzymać standard wrzucania galerii w środku nocy  Ale patrząc na tą ławicę to widzę, że w kamuflażu SEA jest tylko jeden, a szarych masz już cztery - chyba wiesz do czego zmierzam

 

27 minut temu, abtb napisał:

 

Ja robić nie będę, ale są na forum ludzie, którzy zrobili ale się nie chwalą 

 

Kompletnie nie wiem o kogo chodzi, chyba będziesz musiał sam zrobić 

[abtb]

7 godzin temu, rymulus napisał:

Piguła pod kadłubem imponująca. 

"The B43 was one of four thermonuclear gravity bombs carried by Canadian CF-104 jets while serving in Germany between June 1964 and 1972"

 

"B43 był jedną z czterech termojądrowych bomb grawitacyjnych przenoszonych przez kanadyjskie odrzutowce CF - 104 podczas służby w Niemczech od czerwca 1964 do 1972"

 

Żródło:

Clearwater, John, "Canadian Nuclear Weapons: The Untold Story of Canada's Cold War Arsenal", Dundurn Press, 1998, ISBN 1-55002-299-7, Chapter 3

 

[rudy0007]

3 godziny temu, abtb napisał:

Ja robić nie będę, ale są na forum ludzie, którzy zrobili ale się nie chwalą 

Jedna duńska 104ka już była, nawet Draken do kompletu powstał.

 

3 godziny temu, abtb napisał:

Przyklejone na klej lub jak kto woli "siłą wzroku żony" 

Myślę że mogłaby nawet pomóc je trzymać czy coś. Oby tylko nie wpadła na pomysł ściągania tego prześcieradła tak jak to się robi z szybkim ściąganiem obrusa na pełno zastawionym stole, tak by nic nie spadło, nic nie upadło itd Wtedy to już nam wyjdzie tylko śledź w puszce 

[Mates]

Podba mi się ta zieleń.

Rozgrzebałem mojego Starfightera w 1/48 (wersja limitowana Eduarda) i wlaśnie teraz mam dylemat. Bo najpierw miał być holender, teraz stanęło na turku a może skończy się na kanadyjczyku...

[Matys]

Teraz, Mates napisał:

Podba mi się ta zieleń.

Rozgrzebałem mojego Starfightera w 1/48 (wersja limitowana Eduarda) i wlaśnie teraz mam dylemat. Bo najpierw miał być holender, teraz stanęło na turku a może skończy się na kanadyjczyku...

A może jedna Duńczyk?  One się tak ładnie zużywały...

[Mates]

Nieee. Zestaw oferuje jeszcze belgijskie i norweskie siły powietrzne...

[mig]

Bardzo ładny 

[abtb]

Godzinę temu, Mates napisał:

Podba mi się ta zieleń.

Użyty kolor to H303 (FS 34102) prosto ze słoja, bez żadnego rozjaśniania i innych czarów marów.

Godzinę temu, Mates napisał:

wersja limitowana Eduarda

O ile dobrze kojarzę, to Eduard podaje FS 34079  (H309) ale uważam to za trochę zbyt ciemny kolor 

W  "badaniach nad kolorem" zetknąłem się z czterema wersjami numeru/koloru. Za najbardziej trafne obstawiałbym jednak właśnie H303 (FS 34102) i, teoretycznie H330 (BS381C/641)

 

 

[lesio-69]

Piękne stadko ! Trudno wybrać jednego, bo każdy jest piękny. 

[Mates]

10 godzin temu, abtb napisał:

O ile dobrze kojarzę, to Eduard podaje FS 34079  (H309) ale uważam to za trochę zbyt ciemny kolor 

W  "badaniach nad kolorem" zetknąłem się z czterema wersjami numeru/koloru. Za najbardziej trafne obstawiałbym jednak właśnie H303 (FS 34102) i, teoretycznie H330 (BS381C/641)

Ani mi nic nie mów!

Stanie chyba jednak na tureckim malowaniu. No i z tego wszystkiego poszedłem do składziku naszykować odcienie zielonego. No to jak zacząłem zbierać to wyszło mi 21 różnych kolorów zielonych. Nietóre odcienie nawet po kilka słoiczków. Zupełnie nie wiem jak się tam znalazły...

[abtb]

7 godzin temu, Mates napisał:

Stanie chyba jednak na tureckim malowaniu.

Idź na całość i wyrwij się z klatki rutyny

Edytowane 8 Lutego 2021 przez abtb

[AnatolPigwa]

Dołączam się do  pochwał, Natomiast niesimiało proponowałbym klasycznego jankesa niemalowanego.

 

 

  

[abtb]

55 minut temu, AnatolPigwa napisał:

niesimiało proponowałbym klasycznego jankesa niemalowanego.

Nie śmiało odpowiem, ze będzie. W trochę innej wersji ale będzie

[rudy0007]

3 godziny temu, abtb napisał:

Nie śmiało odpowiem, ze będzie. W trochę innej wersji ale będzie

Czyli zostały jeszcze trzy z czterech o których wspominałem