B.P. Defiant Mk. I, 1:48 Airfix

[Helmut]

Śruby trzymające całą konstrukcję robiłem z pręcika 0,25, najpierw nawiercając odpowiednie (no, powiedzmy...) miejsca w konstrukcji. Potem wklejałem przycięty pręcik na CA i docinałem do odpowiedniej długości. Teraz (z perspektywy czasu) widzę, że powinienem był najpierw wkleić wszystkie i docinać po całości (byłyby wtedy naprawdę równe). Odkryłem też, że takie cienkie profile najlepiej kroi się żyletką. Minimalny nacisk eliminuje ryzyko, że cięty element odpadnie przy przycinaniu, co w przypadku skalpela zdarzało się nie raz...

[Helmut]

To był ten prostszy kawałek. Teraz zaczęły się schody, bo ni cholery nie byłem w stanie znaleźć dobrej ilustracji, ukazującej CAŁĄ konstrukcję łoża. W monografii znalazłem tylko takie coś:

 

Teraz to jestem mądry, i wiem, co jest co. Ale wtedy, im dłużej się w to wpatrywałem, tym głupszy byłem. Wyguglałem gdzieś w sieci fotkę Defianta bez silnika, ale, oczywiście, jak to w takich sytuacjach bywa, z pikselami jak ruskie czołgi...  Nawet zagoniony do pracy Photoshop niewiele pomógł:

 

Dobrze, że w pewnym momencie zorientowałem się, że może jeszcze warto uwzględnić w tym wszystkim trzeci wymiar, czyli szerokość łoża, zwłaszcza z przodu, gdzie się przecież zwęża. Kolejna trudność: przecież plastik Airfixa jest, mimo wszystko, w skali jednak grubszy od oryginalnego duralu, nawet na kształtkach. 

Musiałem więc zmakietować okapotowanie, pracowicie a żmudnie klejąc do siebie wycięte wcześniej blachy. Okazało się, że przydałyby się przynajmniej dwie dodatkowe ręce, a w najgorszym wypadku ze trzy ekstra palce przy tych istniejących...

 

Efekt zmagań wyszedł tak:

   

[rymulus]

47 minut temu, Helmut napisał:

Śruby trzymające całą konstrukcję robiłem z pręcika 0,25, najpierw nawiercając odpowiednie (no, powiedzmy...) miejsca w konstrukcji. Potem wklejałem przycięty pręcik na CA i docinałem do odpowiedniej długości. Teraz (z perspektywy czasu) widzę, że powinienem był najpierw wkleić wszystkie i docinać po całości (byłyby wtedy naprawdę równe). Odkryłem też, że takie cienkie profile najlepiej kroi się żyletką. Minimalny nacisk eliminuje ryzyko, że cięty element odpadnie przy przycinaniu, co w przypadku skalpela zdarzało się nie raz...

Wyszło Ci to bardzo fajnie. 

Teraz skup się na ostatecznym szlifie wykonywanych elementów aby pozbyć się z nich zadziorów. Na ostatnim zdjęciu widać, że na wzmocnieniach są pozostałości po cięciu plastiku, takie małe zadziorki. Mnie kiedyś też na to zwrócono uwagę, poprawiłem się i uważam, że teraz moje detale lepiej wygladaja. 

[Helmut]

Dzięki. Faktycznie, to jest problem. Jak sobie z tym poradziłeś? Ja myślę o delikatnym przeszlifowaniu drobnym (1000) papierem ściernym krawędi.

[rymulus]

Godzinę temu, Helmut napisał:

Dzięki. Faktycznie, to jest problem. Jak sobie z tym poradziłeś? Ja myślę o delikatnym przeszlifowaniu drobnym (1000) papierem ściernym krawędi.

I to jest najlepsze i najprostrze rozwiązanie. 

[greatgonzo]

Ogląda się to znakomicie!

Spróbuj może zaopatrzyć się w wełnę metalową. Syf straszny, siepie się to okrutnie, ale do różnych prac ścierno, polersko, matujących dla mnie niezastąpiona. Także, a może nawet szczególnie, przy działaniach okołomalarskich.

[Vieh_san]

Tylko nie bijcie , a można to wygładzić np. klejem bardzo rzadkim?

 

[Helmut]

5 godzin temu, Vieh_san napisał:

Tylko nie bijcie , a można to wygładzić np. klejem bardzo rzadkim?

 

Jeśli klejem do plastiku, to mógłby przy okazji złagodzić kanty tak, gdzie nie trzeba

[Helmut]

5 godzin temu, greatgonzo napisał:

Ogląda się to znakomicie!

Spróbuj może zaopatrzyć się w wełnę metalową. Syf straszny, siepie się to okrutnie, ale do różnych prac ścierno, polersko, matujących dla mnie niezastąpiona. Także, a może nawet szczególnie, przy działaniach okołomalarskich.

Znam, korzystałem przy szlifowaniu drewna pod wosk i politurę. Może rzeczczywiście się nadać świetnie do szlifowania wklęsłości, np. przy połączeniu kadłub-skrzydła. Ale nie byłaby za gruba? Najdrobniejsza, jaką widziałem, to 000. Dąb szlifuje na lustro, a plastik...?

[Helmut]

Wydaje mi się, że zadziorki pousuwałem, ale najdziwniejsze jest to, że takie rzeczy dopiero na zdjęciach wyłażą. W naturze ślepi się w to człowiek i nic nie widzi...

 

W każdym razie zabawy z łożem ciąg dalszy, czyli doklejamy wszystkie możliwe zauważone bebechy.

...i w zbliżeniu...

   

 

... i z drugiej strony (przepraszam, że trochę poruszone)

  

[greatgonzo]

Nie spróbujesz, się nie dowiesz ;). Nie znam gradacji.  Delikatna jest. Najczęściej używam przy wykończeniówce warstw farby i przy procesie kształtowania faktury powierzchni malowanych. Czasem do korygowania śladów eksploatacji. Ale przy plastiku też czasem się przydaje.

[M.A.V.]

nieźle to wygląda

[Helmut]

11 godzin temu, greatgonzo napisał:

Nie spróbujesz, się nie dowiesz ;).

Słusznie

I faktycznie to może być ciekawe narzędzie. Dzięki!

[Helmut]

Przyszła kolej na pomalowanie. Lubię ten moment, bo dopiero wtedy zaczyna to nabierać prawdziwego  wyglądu.

 

[zaruk]

W dniu 31.08.2021 o 20:37, Helmut napisał:

najdziwniejsze jest to, że takie rzeczy dopiero na zdjęciach wyłażą.  

 

Jak kupisz sobie optykę i będziesz z nią pracował, to takie rzeczy wyjdą jeszcze przed zrobieniem zdjęć

[Helmut]

W dniu 2.09.2021 o 11:50, zaruk napisał:

 

Jak kupisz sobie optykę i będziesz z nią pracował, to takie rzeczy wyjdą jeszcze przed zrobieniem zdjęć

Hm, to jest jakiś pomysł, zwłaszcza, że oczy już nie te... :). Czy polecałbyś coś konkretnego?

[zaruk]

Ja mam to:

https://pl.levenhuk.com/wszystkie_produkty/lupa-levenhuk-zeno-vizor-h3/#.YTKc-N8whPY

Jestem zadowolony, znam też dwie inne osoby korzystające z tej lupy i wydające przy tym przyjazne pomruki.

[rymulus]

14 godzin temu, zaruk napisał:

Ja mam to:

https://pl.levenhuk.com/wszystkie_produkty/lupa-levenhuk-zeno-vizor-h3/#.YTKc-N8whPY

Jestem zadowolony, znam też dwie inne osoby korzystające z tej lupy i wydające przy tym przyjazne pomruki.

Sądząc po kształcie to mam taką lupę, przydatna rzecz. 

[Helmut]

Przyszedł czas na podłubanie przy silniku.

Ponieważ CMK z przyczyn niepojętych zrobiło silnika tylko pół, trzeba było sobie poradzić samemu. Okazało się, że z planami Merlina III w sieci kiepsko (chociaż to może ja kiepsko szukałem...?); jedyne w miarę sensowne, co udało mi się znaleźć, to takie coś:

To mi posłużyło do ogólnego ukształtowania bryły; detale już robiłem na podstawie zdjęć, szczęśliwie dużo liczniej występujących w Internetach. W każdym razie efekty wstępnego etapu prac prezentowały się następująco:

Tu jestem na etapie dodawania śrub od miski olejowej. Pręciki Plastruct 0,3 mm.\

Potem trzeba je było przyciąć do odpowiedniej długości...

... i wkleić pomiędzy nie wzmocnienia krawędzi miski.

 

I tak to wyglądało po pierwszej warstwie farby (należy się patrzeć na precyzję wykonania konstrukcji :P, a nie tymczasowe niestaranności w malowaniu)

[Helmut]

Teraz niestety następuje większa dziura w relacji, nie dlatego, że się nic nie działo, ale dlatego, że aparat w moim telefonie przez pewien czas odmawiał współpracy, a ja z kolei nie uznałem tego za powód, by wstrzymywać prace nad modelem. Kurtyna zatem odsłania się w momencie, gdy:

• silnik jest skończony, wywashowany i wmontowany w łoże,
• łoże wraz ze ścianą ogniową są doklejone do kadłuba,
• kadłub jest sklejony ze skrzydłami,
• do kadłuba jest doklejona owiewka i "tunel" pomiędzy kabina pilota a wieżyczką,
• w skrzydła są wstawione reflektory
• luki podwozia i szklarnia są zamaskowane, a całość gotowa do malowania.

Czyli tak:

[Helmut]

Było to moje pierwsze w życiu tak duże malowanie aerografem, ale na moje oko wyszło całkiem nieźle. Dół malowałem Verde cielo (czyli Sky type S, ale nazwa hiszpańska brzmi zabawniej...) z Vallejo Air. Przy okazji okazało się, że linie podziału i nity są na tyle wyraźne, że nie będzie potrzeby bawić się w jakiś zaawansowany wash, zwłaszcza że ta maszyna chyba nawet nie zdążyła się w dywizjonie ubrudzić, zanim ją przemalowali na czarno. Muszę tylko jeszcze popracować nad eliminacją paprochów...

[Helmut]

Potem miejscami trysnąłem górę amelinium (Alluminium Satin z Vallejo Air) i szuwaksem do chippingu (Heavy Chipping Effet MIG-a), żeby całość góry potraktować najpierw Dark Earth (B009 Hataki) i Dark Green (B016 Hataki); gumowe dywaniki poszły z pędzla.

Starałem się uzyskać efekt dyskretnego i delikatnego odrapania, chociaż z tego, co widzę, miejscami drapanie tym bambusowym patyczkiem wyszło cokolwiek za topornie (szczególnie przy wejściu na skrzydło).

[Helmut]

Potem poszedł Sidolux...

...i kalki. Litery kodowe zamówiłem (wg własnego projektu) w Melius Manu. Niezależnie co by mówić o specyficznym podejściu do klienta, same kalki są przyzwoite, choć trzeba zauważyć, że baardzo miękkie. Używałem zmiękczacza (tylko na kalki) Wamodu i reagowały na niego błyskawicznie. Zestawowe rondle Airfixa też zresztą zareagowały nieźle, choć już nie tak ochoczo.

[Helmut]

Po tryśnięciu bezbarwnym matem (Barniz Mate z Vallejo) - bo, jak pisałem, uznałem, że tym razem brudzenie eksploatacyjne nie jest konieczne, a brudzenie "plastyczne" (uwypuklenie linii podziału, etc) - niepotrzebne, wziąłem się za finisaż podwozia, czyli wkleiłem golenie i wszystkie konieczne siłowniki, sprężynki i inne drobiazgi. Opony wkleiłem na samym końcu, bo w tym zestawie mają one od razu ugięcie, więc musiałem je kleić do modelu stojącego w pozycji docelowej. I nie mogę się oprzeć wrażeniu, że samolot bez kapci wyglądał jak debil.

 

[Mikolaj75]

Szkoda, że jakoś nie uprzedziłeś o całej procedurze malowania.. Aż się wierzyć nie chce, że cała praca nad detalem zniknie..