em Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 PKI to celownik na PFM i wbrew pozorom nie pracował dla spec podwieszeń. Gwoli prawdy historycznej.;) PKI to potomek drugowojennego PBK-1 ,i on w ogóle nie pracował to zwykła matówka z pryzmatem.Chodziło mi o pomoc dla pilota w wykonaniu manewru/bombardowania .No na pewno tego nie zapewniał. Cała instalacja z tego co mi się przypomina współpracowała z autopilotem ot i cała tajemnica. To jednak mówimy o samolocie Su-20.Na Mig21 był prosty jednokanałowy autopilot w pochyleniu, ot i wszystko. Wszystkie parametry ,,wprowadzał,, pilot i je utrzymywał . Wśród tych ostatnich była maszyna po remoncie w Dreźnie zdecydowanie odstająca jakością powłoki lakierniczej od pozostałych. Wiekszość samolotów Goleniowa w połowie lat 80 przeszła remont w Dreznie. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 em napisał Zawsze mnie zastanawiało ,jak w tym stresie mając na pokładzie PKI szedł by do tego podrzutu. Idąc tym tropem , to ja nie przygotowałbym s-tu, uzbrojeńcy nie wkręcili zapalników, pilot by nie poleciał .Nie sądzę żeby ktokolwek z Nas w takim momencie zastanawiał się nad tym co ma zrobić .Otrzeżwienie pewnie by przyszło trochę pózniej , ale byłoby za póżno . Nie macie Drodzy Miłośnicy 21 jakieś fotki z takich ćwiczeń ? Wiem , marzenie ściętej głowy, zrobić takie zdjęcie i to w tamtych czasach . Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
em Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 Idąc tym tropem Chodziło mi o pomoc dla pilota w wykonaniu manewru/bombardowania .No na pewno tego nie zapewniał. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
young Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 W Goleniowie to już tylko 11 maszyn ;) A PFM N w Sochaczewie to końcówka, ale aby nie 1988 roku? I nie 6 a 8 s-tów? Tak przynajmniej wynika ze spisu M. Mikołajczuka w książce o 32 PLRT. Do Łasku zaś poszły 7810, 7811, 7812. 7810 chyba tam skończył służbę, a dwa pozostałe przeszły do 1 PLM. I rachunek byłby się zgadzał A jak w temacie tych R-3? I te całe TGSy, NOWy itd. I koledzy, MONSUN, MONSUN! Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 (edytowane) W takiej chwili to można się chyba zwrócić już tylko o pomoc gdzieś wyżej .Niestety. em masz może rozrysowany ten manewr, górka , półprzewrót, coś w tym stylu ? Gdzieś dzwonią tylko nie wiem w którym kościele. Young napisał A jak w temacie tych R-3? I te całe TGSy, NOWy itd. Tyle co pamiętałem napisałem odnośnie TGS.....[ str, 75 ] ale obawiam sie że z Monsunem będzie cięzko.To chyba były tylko próby i pojedyńcze loty, to i zdjęć mało. Edytowane 30 Grudnia 2010 przez Gość Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Mikele Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 A to bombardowanie nie miało być wykonywane z Immelmana? Tak mi świta na podstawie rozmów z osobami ode mnie z pracy (byłymi wojskowymi z lotnictwa). Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Cinekf1 Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 (edytowane) Wracając do tematu spadochronu hamującego na F-13 to chyba ruskie nie do końca byli przekonani do tej wersji co chociażby na naszych maszynach skoro swoje wyposażali w takie jak napóźniejszych wersjach to samo w PFach Edytowane 30 Grudnia 2010 przez Gość Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 Young -nie chciałbym Ci opisywac jak zadziała zapalnik zbliżeniowy mojej Małżonki jak wróci z pracy , a ja nawet nie wstawiłem obiadu . A narazie proszę bardzo , niestety R-60 nie mam .I niestety na moim sprzęcie dokładniej nie da się tego zrobić , musiałbym rozklejać instrukcje. Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 (edytowane) Cinekf1 napisał swoje wyposażali w takie jak na późniejszych wersjach Nie mam teraz czasu żeby spróbować powiększać płetwę ogonową , ale chyba widać że tam są elementy starej instalacji SH .Najwyrazniej jest to przerobiona do prób z nowym SH wersja 21F-13.I wtedy to się staje ciekawym zdjęciem .Coś w końcu musieli poświęcać , no to lepiej coś starszego Uploaded with ImageShack.us Już mam przechlapane , nawet i 2 SH mi już nie pomogą Edytowane 30 Grudnia 2010 przez Gość Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
em Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 http://www.16va.be/page_iab-500.html Tak jak powiedzieli praktycy z Mig-21 tajne/poufne/strach i te rzeczy ...Bach ,i wszystko na śmietniku. http://www.16va.be/3.8_armes_speciales_eng_part1.html Trzy strony o spec oruziu. Polecam CAŁĄ strone ,mnóstwo kapitalnych zdjęć i szachta informacji Cinek, zwróć uwage na góre kopułki ,tam w prototypach i wersji F /nie f-13 / były zamki osłony . To którys z nich uzywany do jak mówia rozrabotki. Sie tylko nie śmiejcie. Po czesku... Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 Cinek, zwróć uwage na góre kopułki ,tam w prototypach i wersji F /nie f-13 / były zamki osłony . To którys z nich uzywany do jak mówia rozrabotki No to te zdjecie jest jeszcze ciekawsze. Szkoda że trochę niewyrażne , nie mogę dojrzeć lufy działka z lewej strony , ale osłona żarowa jest .Ale zamki osłony kabiny się zgadzają .Tak jak na 21F Uploaded with ImageShack.us Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
em Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 Dziadek Mróz na Nowy Rok ...raz Samolot 72 Dziadek Mróz na Nowy Rok ...dwa .Spadochron Moim zdaniem to jedno z ładniejszych wydawnictw o 21. Tak, jest na pierwszym rysunku tzw feler. Hudoznika poniosła fantazja Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 Ten feler to nie czasem te RS-2US pod skrzydłami 21F ? .One mi sie tak jakoś kojarzą z tymi śmiesznymi UB, a nie z rakietemi p-p. A niżej wkładanie spadaka w kolektywie .Coś cięzko chyba było z domykaniem tych luków Uploaded with ImageShack.us em - a z jakiego to wydawnictwa , bo mam trochę "rycin "ale ściągniętych chyba ze www.scalemodels.ru z wątku poświęconego 21. No i znalazłem nawet rysunek spadaka 21F-13 .Ktoś tu kiedyś pisał o latarni Uploaded with ImageShack.us Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
em Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 (edytowane) Aviakolekcja Mig-21 vs F-4 . To samo ,to samo... Edytowane 30 Grudnia 2010 przez Gość Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 30 Grudnia 2010 Share Napisano 30 Grudnia 2010 Niestety , moje " księgarnie " oferują obecnie tylko odpłatne wypożyczenie tej pozycji [ co prawda bardzo szybko ]. Co za maniery ? A czy to nie jest to samo co wydawnictwo "Modelist-Konstruktor" wyd. specjalne 2/2006. Niestety nie mogę wrzucić zdjęcia strony tytułowej ,coś się imageshack zbiesił. Dzięki -'księgarnię " znam bardzo dobrze Zmyliła mnie ta Aviakolekcja. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
em Napisano 2 Stycznia 2011 Share Napisano 2 Stycznia 2011 O rakiecie RS-2US Rosjanie pisza iz juz w latach 60 z powodu złozonego sposobu naprowadzania i ,,technologi,, miała znikomą wartość bojową . Pod koniec lat 70 tych w lotnictwie ZSRR była stosowana jako pocisk niekierowany . U nas w wielkich ilosciach podstawowy pocisk p-p w latach 90 tych przerobiony na RCP. Macie moze szczegółowe rysunki, zdjęcia i rozszerzone dane tego cuda ? Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 2 Stycznia 2011 Share Napisano 2 Stycznia 2011 Oprócz tego co ogólnie funkcjonuje w googlach , to chyba będą problemy.Parę zdjęć , ogólników i to wszystko.Z racji tego że robiono to pod koniec eksploatacji 21, i że raczej zapasy RS-2US były na wyczerpaniu. Nie była to więc wielkoseryjna produkcja , a raczej dorażny pomysł ITWL.Pozostaje Nam liczyć na jakieś "tajne " materiały z prób ze strzelań z lat 90 , i to raczej ze strony ew. specjalisty uzbrojenia. Najbardziej znane zdjęcie , ale z rysunkami się nie spotkałem Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Ewentualnie potrzebny Nam kontakt ze specjalistą od SU-22, bo u Nich jeszcze to się powinno uchować . Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Mikele Napisano 2 Stycznia 2011 Share Napisano 2 Stycznia 2011 RCP to cel do strzelań przeciwlotniczych odpalany z samolotu, czy jakieś inne ustrojstwo? I jeszcze jedno pytanie - to ten pocisk, który naprowadzany był przez ciągłe utrzymywanie celu w ścieżce radiolokatora? Coś mi świta, ale wolę zapytać specjalistów. ps. a na suce z p-p to nie był tylko R-60 przenoszony? Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
em Napisano 2 Stycznia 2011 Share Napisano 2 Stycznia 2011 A o samej RS-2 US przed przebudową,macie coś ? Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 2 Stycznia 2011 Share Napisano 2 Stycznia 2011 Mikele - ps. a na suce z p-p to nie był tylko R-60 przenoszony? Najprawdopodobniej , ale akurat mówimy o rakiecie -celu.A SRCP zrobiony na bazie korpusu RS-2US jest przenoszony przez Suki Uploaded with ImageShack.us Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Mikele Napisano 2 Stycznia 2011 Share Napisano 2 Stycznia 2011 A to nie są właśnie cele do strzelań poligonowych? W końcu przy takiej okazji jedna suka została zestrzelona. Samo zdjęcie na to wskazuje, skoro pociski podwieszone są na tych konkretnie podwieszeniach. Trudno się spodziewać, aby Su-22M4 był wykorzystywany w roli myśliwca. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 2 Stycznia 2011 Share Napisano 2 Stycznia 2011 (edytowane) A to nie są właśnie cele do strzelań poligonowych? Trudno się spodziewać, aby Su-22M4 był wykorzystywany w roli myśliwca. Mikele a o czym my w końcu mówimy , o rakietach -celach , czy uzbr.p-p przenoszonym przez Suki ? : Znalazłem dość ładne zbliżenia RS-2US Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Uploaded with ImageShack.us Wersja ćwiczebna Przekrój I werje rozwojowe -pochodne RS-2US R-55 -pocisk p-p Uploaded with ImageShack.us I pocisk p-z CH-66 Uploaded with ImageShack.us Ale to już było trochę omawiane kilkadziesiąt stron wcześniej Uploaded with ImageShack.us I jeszcze jedno zdjęcie , co prawda ,odbiegające od aktualnego wątku , ale zegrzański BIS 9811 w barwach Ugandy, musicie mi wybaczyć , to w końcu moja historia , że o strefie schronohangarowej nie wspomnę . Uploaded with ImageShack.us Edytowane 2 Stycznia 2011 przez Gość Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Mikele Napisano 2 Stycznia 2011 Share Napisano 2 Stycznia 2011 No to pobłądziłem w ciemnym lesie Już wszystko jasne ;) Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
babcia131 Napisano 2 Stycznia 2011 Share Napisano 2 Stycznia 2011 Historia i rozwój RS-2U (K-5M, izdielije I) i PL-1 Ograniczenia które należało respektować wykorzystując RS-1U spowodowały, że wkrótce rozpoczęto prace nad rozwojowym wariantem pocisku, w którym zlikwidowano by choć część problemów. Zmodyfikowany wariant RS-1U znany jako RS-2U został ponadto opracowany z myślą o zastosowaniu na myśliwskich MiGach-19PM i zastąpieniu pierwszej z wymienionych rakiet w linii. Dążąc do zwiększenia możliwości pocisku konstruktorzy z OKB-2 zdecydowali się na jego przeprojektowanie. Założenia modernizacji przygotowano jeszcze w 1954 roku, a więc przed zakończeniem prób państwowych RS-1U. Do ich zaakceptowania doszło w marcu 1955 roku. Z kolei pierwsze odpalenia miały miejsce wiosną następnego roku. W listopadzie 1956 na mocy decyzji nr 134-54 do uzbrojenia oficjalnie wszedł zaś system S-2-U w skład którego wchodziła rakieta RS-2U. Opis techniczny Pomimo szeregu wprowadzonych modyfikacji pocisk wciąż miał konstrukcję podobną do pierwowzoru, a więc zachował kadłub o wrzecionowatym kształcie jak i powierzchnie aerodynamiczne rozmieszczone w układzie kaczki. Przy czym te ostatnie, pomimo zmian o których mowa poniżej rozmieszczono analogicznie jak miało to miejsce w RS-1U - cztery niewielkie trójkątne powierzchnie aerodynamiczne w układzie krzyżowym w części dziobowej rakiety, zaś kolejne cztery, już znacznie większe stateczniki o trapezowym kształcie mniej więcej w dwóch trzecich długości kadłuba. Po przeprojektowaniu całkowita długość wzrosła o 140 mm. Nowy pocisk otrzymał również wykonane ze stopów magnezu stateczniki i stery o większej rozpiętości i powierzchni [1]. Pozostałe modyfikacje sprowadzały się do wprowadzenia nowego dopplerowskiego zapalnika zbliżeniowego RW-2U (AR-45M) o większym zasięgu wykrycia celu (do 15 m w porównaniu do 10 m w przypadku zapalnika RW-1U stosowanego w przypadku pierwowzoru), nowego silnika rakietowego oraz zwiększenia zapasu powietrza wykorzystywanego przez pneumatyczną instalację napędzającą stery. Wspomniany zapalnik odznaczał się również innym kształtem niż RW-1U co pozwala na łatwe odróżnienie pocisków. Prócz wspomnianych zmian, rakieta otrzymała również nową głowicę bojową o większej masie. Jej zabudowa związana była z przearanżowaniem budowy wewnętrznej pocisku i powiększeniu przedziału bojowego kosztem przedziału zajmowanego przez układy wykonawcze sterów. Te ostatnie zostały zaś przesunięte ku tyłowi. Za przedziałem układów wykonawczych sterów znajdował się silnik rakietowy PRD-45. Część z wyprodukowanych rakiet otrzymała smugacze rozmieszczone analogicznie jak w przypadku RS-1U. Analogiczna pozostała również ich rola, czyli ułatwienie obserwacji lotu pocisku pilotowi nosiciela [2]. Niezmieniona pozostała przyjęta metoda naprowadzania. Pocisk współpracował już jednak innym radiolokatorem, specjalnie do tego celu opracowanym celownikiem radiolokacyjnym RP-2U (Izumrud-2). Wprowadzone w RS-2U zmiany w połączeniu z usprawnionym radiolokatorem zwiększyły lekko maksymalny efektywny zasięg rakiety do 3,5 km, poprawie uległa również „dolna granica” czyli minimalna odległość odpalenia rakiety obniżona do 1,5 km. Bardziej istotnej poprawie uległy jednak parametry związane z maksymalną i minimalną wysokością na której mogło dochodzić do odpalenia pocisku. Możliwe było również strzelanie do celu lecącego do 2000 m powyżej myśliwca. Sama rakieta była również w stanie znieść znacznie większe przeciążenia w powietrzu niż było miało to miejsce w przypadku RS-1U (18 G wobec 9 G). W służbie Wyposażone w RS-2U MiG-19PM mogły przenosić do 4 rakiet podwieszanych na belkach APU-4. Same rakiety mogły być odpalane pojedynczo, parami bądź też salwą w ustalonych interwałach czasowych. W RS-2U prócz MiGów-19PM wyposażono również doświadczalne samoloty myśliwskie takie jak np. SM-12PM. W sumie w zakładzie nr 455 wyprodukowano między 1957 a 1959 rokiem 13730 sztuk rakiet RS-2U. Dane taktyczno-techniczne:• Data wejścia do służby: 1957 • Średnica [mm]: 200 • Długość całkowita: 2494 • Rozpiętość [mm]: 650 • Masa startowa [kg]: 82,2 • Masa głowicy bojowej [kg]: 13 • Zasięg [km]: 2,5-3,5 • Min. wysokość odpalenia [m]: 2500 • Maks. wysokość odpalenia [m]: 16500 • Prędkość maks. [m/s]: 800 W trakcie prób RS-2U wystąpiono z koncepcją budowy dwukrotnie większej, dysponującej większym zasięgiem i znacznie większą głowicą bojową rakiety K-5S. Ponieważ jednak rozmiary pocisku limitowały krąg potencjalnych nosicieli do nieperspektywicznego Jaka-25K, prace ostatecznie zarzucono. Podobny los spotkał projekt pocisku K-52. Nie można tego jednak powiedzieć o kolejnych modyfikacjach rakiet rodziny K-5. Jeszcze przed końcem ówczesnej dekady zakończono prace nad kolejną zmodyfikowaną wersja rakiety, znaną jako RS-2US. Modyfikacje wprowadzone w konstrukcji pocisku tym razem podyktowane były koniecznością dostosowania rakiety do nowych wymagań operacyjnych i przystosowania pocisku do odpalania z pokładu myśliwców dysponujących znacznie większą prędkością maksymalną i zdolnych do osiągania większego pułapu. Modyfikacje przeprowadzili konstruktorzy działający przy fabryce nr 455. W tym czasie w biurach konstrukcyjnych Suchoja, Mikojana czy Jakowlewa powstawały nowe samoloty przechwytujące których uzbrojeniem miał stać się pierwotnie pocisk K-6 [3]. Ponieważ jednak jego rozwój tak jak i rozwój stacji radiolokacyjnej Ałmaz-3 napotykał na wiele trudności, zadecydowano o modernizacji RS-2U i dostosowaniu go do odpalania z dysponującego lepszymi od MiGa-19PM osiągami Su-9 (czy też właściwie jeszcze jego prototypu T-3). Zmodernizowany pocisk otrzymał oznaczenie RS-2US. Podstawowe różnice w porównaniu do wcześniejszego wariantu sprowadzały się przede wszystkim do zastosowania zmodernizowanego zapalnika zbliżeniowego RW-2US [4] o podwyższonej odporności na wysokie temperatury (co było istotne ze względu na rozwijanie przez myśliwiec Suchoja wyższych prędkości) i zmniejszonej zwłoce działania. Dodatkowo zastosowano smugacze OTI-30-1 dostosowane do funkcjonowania w bardziej rozrzedzonym powietrzu, zmiany wprowadzono również w obrębie odbiornika radiolokacyjnej wiązki prowadzącej. Rakieta mogła być również przenoszona przez dotychczasowego nosiciela RS-2U, czyli MiGi-19PM. Ponieważ jednak samoloty te charakteryzowały się innymi osiągami wprowadzono przełącznik, który należało przed startem ustawić w odpowiedniej pozycji w zależności od nosiciela. W zależności od wybranej opcji zmieniały się charakterystyki pracy sterów rakiety. Było to konieczne ze względu na to, iż w przypadku Su-9 rakiety miały być używane na większych wysokościach. Nosiciele Pierwszymi maszynami radzieckimi jakie otrzymały wspomniane systemy uzbrojenia były wspomniane już myśliwce przechwytujące Su-9. Wcześniej kombinację przetestowano na prototypie T-43-2, który otrzymał również nowy radiolokator CD-30T współpracujący z rakietami. Po zatwierdzeniu decyzji, dotyczących najpierw realizacji modernizacji rakiety oznaczanej również jako K-51 czy K-5MS, podjęto kolejną decyzję dotyczącą stworzenia kompleksu T-3-51, a następnie Su-9-51. Ten ostatni ostatecznie przyjęto do uzbrojenia na mocy decyzji z 10 października 1960 r.. W jego skład wchodził seryjny już myśliwiec przechwytujący Su-9 wyposażony w radiolokator RP-9 (pod takim oznaczeniem występowała stacja radiolokacyjna CD-30S) oraz pociski RS-2US. Tak wyposażony samolot miał mieć możliwość zwalczania celów z odległości od 2 do 6 km, przy czym radiolokator RP-9 miał pozwalać na automatyczne śledzenie celu znajdującego się w odległości 8-10 km. Służba Prócz Su-9 i jego prototypów, rakiety RS-2US przenosiły również doświadczalne myśliwce przechwytujące SM-12PM i SM-12PMU oraz MiGi-19PMU. Kolejnym typem który otrzymał możliwość przenoszenia omawianych rakiet był znacznie popularniejszy MiG-21PF (w połączeniu ze stacją radiolokacyjną RP-21 znaną także jako CD-30TP). Również kolejne warianty rozwojowe myśliwca Mikojana dostosowywano do przenoszenia RS-2US, przy czym samoloty otrzymywały zmodernizowane stacje radiolokacyjne, najpierw RP-21M (MiGi-21PF/PFS/PFM/R) a następnie RP-21MA (MiGi-21M/MF). Pociski w przypadku MiGów-21 odpalano z belek APU-7, natomiast na samolotach Su-9 rakiety podwieszano z wykorzystaniem belek APU-19 i APU-20. W radzieckich zakładach w Moskwie, Kaliningradzie, Kijowie, Iżewsku i Kowrowie między 1959 a 1961 rokiem powstało w sumie ponad 31 tysięcy pocisków RS-2US. Rakiety te powszechnie wykorzystywali użytkownicy radzieckiego hitu eksportowego jakim stał się Mig-21 jak i posiadacze MiGów-19PM. W wielu krajach, pomimo niewielkiej skuteczności pocisków, wycofano je ze służby dopiero w połowie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Dane taktyczno-techniczne: • Data wejścia do służby: 1960 • Średnica [mm]: 200 • Długość całkowita [mm]: 2500 • Rozpiętość [mm]: 654 • Masa startowa [kg]: 82,7 • Masa głowicy bojowej [kg]: 13 • Zasięg [km]: 2,5-3,5 • Min. wysokość odpalenia [m]: 2500 • Maks. wysokość odpalenia [m]: 16500/20500 (MiG-19PM/Su-9) • Prędkość maks. [m/s]: 800 Uwaga: W kodzie NATO, zarówno rakiety RS-1U, RS-2U jak i RS-2US były znane jako AA-1 Alkali. PL-1-wersja chińskaW 1958 roku do ChRL trafiły pierwsze rakiety RS-2U, niedługo później chiński przemysł rozpoczął prace zmierzające do rozpoczęcia seryjnej produkcji własnego wariantu rakiety. Pocisk otrzymał oznaczenie PL-1. Początek próbnej produkcji pocisku datuje się na 1958 rok, jednak do pierwszych testów naziemnych rakiety PL-1 miały być gotowe dopiero w 1960 roku lub też według innych danych koniec 1959 roku. Problemy odnotowane w trakcie testowych odpaleń w locie spowodowały dalsze opóźnienie. Kolejne próbne rakiety zaczęły powstawać w 1962 roku, natomiast rok później przeprowadzono zakończone powodzeniem testy pocisków. W rok później PL-1 wszedł do uzbrojenia chińskiego lotnictwa stając się bronią wykorzystywaną przez chińskie samoloty J-6 i prawdopodobnie J-7 oraz J-5A. Początkowo chińskie wysiłki zmierzające do rozpoczęcia produkcji PL-1 miały być wspierane przez radzieckich konsultantów, jednak po wycofaniu się tych ostatnich w strona chińska zmuszona była do ukończenia prac samodzielni, co nie pozostało bez wpływu na tempo prowadzonych prac. Chiński wariant RS-2U nie był nigdy eksportowany, a same pociski PL-1 najprawdopodobniej zostały już wycofane z linii pewien czas temu. Dane taktyczno-techniczne:• Data wejścia do służby: 1964 • Średnica [mm]: 200 • Długość [mm]: 2500 mm • Rozpiętość [mm]: 654 mm • Masa startowa [kg]: 83 • Masa głowicy bojowej [kg]: 15 • Zasięg [kg]: 5 Przypisy: [1] Powierzchnia stateczników zwiększyła się o 50 procent. [2] Smugacze nie były jednak instalowane na wszystkich rakietach RS-2U/RS-2US. Pociski występowały zarówno w wariancie z nimi lub bez. [3] K-6 początkowo miał być rozwinięciem linii K-5 jednak ostatecznie zakres wprowadzonych w nim zmian został znacznie zwiększony. Ostatecznie program został anulowany pod koniec lat pięćdziesiątych. [4] Stosowano również zapalniki RW-2UMS i RW-9U. Bibliografia: • J. Gordon, Soviet/Russian Aircraft Weapons Since World Ware Two, Midland Publishing, Hinckley 2004.• M. Mikołajczuk, J. Gruszczyński, Uzbrojenie ZSRR i Rosji 1945-2000, Lotnicze systemy rakietowe, Wydawnictwo Iglica, Warszawa 2000. • J. Gruszczyński, Uzbrojenie Lotnicze, Wschód, Przegląd Konstrukcji Lotniczych 1993, nr 3 • P. Butowski, Rosyjskie rakiety kierowane powietrze-powietrze cz. I, Nowa Technika Wojskowa 1994, nr 1. • T. Szulc, Radzieckie kierowane rakiety powietrze-powietrze pierwszego pokolenia, Aero 2007, nr 12. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
em Napisano 6 Stycznia 2011 Share Napisano 6 Stycznia 2011 (edytowane) Sprd odpadajace z Mig-21 Pfm . Pamietam ze troszke zajmowalismy sie tymi rakietami w lotnictwie polskim.Niestety bez specjalnych sukcesów. Co ciekawego na tym obrazku ? Ano ,zdziwiło mnie ze w zalezności od ,zuma,, wisiało to na róznych skrzydłach. Przekopałem dostepna literature i nic na ten temat . Mozecie rozjaśnić ? a nawet wiecej , czy ten długi stosowano u nas? Debrzno. Sporo zdjęć objawiło sie ostatnio na All Edytowane 6 Stycznia 2011 przez Gość Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.