Spitfire MkIIA, 1:48

[Mikolaj75]

Oj Adamo - jest szybki Dornier, a był ekspresowy Tata Karaś, nie narzekaj... 

Z kolei do wymienionych przez Marka tematów muszę dojrzeć....

[Andrzej_LK]

Cóż mogę napisać, wielkim fanem tego modelu byłem i jestem, dobrze, że galerię godną tego cudeńka zrobiłeś. Pozdrawiam.

[podciech]

Kwintesencja spitfire . Merytorycznie jak i modelarsko najwyższy poziom co mnie oczywiscie nie dziwi  po twoich wypowiedziach na forum.  Rzekł bym ze jesteś chodzące kompendium wiedzy odnośnie wybranych samolotów ll wojny światowej . Wracajac do modelu piękny w każdym calu .

 A jednak w śród dziesiątków  spitfire na forach można jeszcze tą konstrukcją zadziwić i zachwycić.  Pozdrawiam 

[kowal76]

Przekozacki model. Bardzo mi się podoba.

[myszaty]

3 godziny temu, podciech napisał:

A jednak w śród dziesiątków  spitfire na forach można jeszcze tą konstrukcją zadziwić i zachwycić.

Bo te dziesiątki modeli  są wykonane  wg schematu, bezrefleksyjnie, zgodnie z panującą modą...

A tu jest widoczna rzetelna kwerenda na  temat tego egzemplarza oraz mistrzowski warsztat  i wykonanie  przez modelarza.

 

[Bobek]

Świetny, a przeglądając warsztat jestem naprawdę pod wrażeniem nie których elementów sposobów ogarniecia tematu, najładniejszej wersji spita imo.  Trochę drażni nie za ładna przezroczystość oszklenia, na tle tych wszystkich plusów odznacza sie. Gratuluje fachu i umiejetnosci. 

[Marcin Witkowski]

Model obok którego nie da się przejść obojętnie. Zachwyca tak pod względem wykonania stricte warsztatowego, ale równie mocno pod kątem odwzorowania niuansów charakterystycznych dla pierwowzoru.  

[kapsel]

Jestem pod wielkim wrażeniem wykonania i dbałości o wszelkie szczegóły. Chociaż wielkim fanem Spitów nie jestem to ów egzemplarz jest ślicznym modelem. Szczerze gratuluję świetnej miniatury.

[Wojtek190]

Dla mnie SUPERB 

[GreGG24]

Po jakże wielu komentarzach z Twojej strony miałem pewne wątpliwości, czy jesteś modelarzem-teoretykiem-krytykiem, czy faktycznie potrafisz i mówisz z doświadczenia. Jednak okazało się, że potrafisz i to jak. Więc w przyszłości wszelką konstruktywną krytykę przyjmę bez zająknięcia

[Ripper1]

No padam na kolana. Precyzja wykonania powalająca, dbałość o szczegóły których jest mrowie ( mocowania anten na sterach wysokości po prostu mnie rozwaliły )  chapeau bas.  Przyznam sie bez bicia że też należę do grona osób które często liczą na pomoc merytoryczną z Twojej strony bo wiedzę masz ogromną. Może pomyśleć by warto nad jakimś kanałem na YT gdzie młodzi adepci  ( i nie tylko   ) mogli by podpatrywać różne techniki i uczyć się wykonywać modele a nie zabawki z plastiku.

[greatgonzo]

Ja to się średnio nadaję na takiego poradnikera. Wbrew pozorom nie mam szczególnie dużego doświadczenia modelarskiego. Zbudowałem wszystkiego pięć modeli, a ze dwa dobre.  W sensie, że z założenia planowane jako dobre. Tych sklejanych za dzieciaka przed klasyczną dwudziestoletnią przerwą nie liczę. W efekcie nie mam wachlarzu wypracowanych technik i patentów.  Korzystam z warsztatu świetnych modelarzy, jak  np. Andrzej Ziober, Wojtek Fajga, czy Jarek Geniusz. Ale głównie szukam sposobów na wykonanie jakiejś rzeczy i właśnie  ich znajdowanie jest fajne samo w sobie. Nieudane eksperymenty są wpisane w ten proces i trzeba to przyjąć z dobrodziejstwem inwentarza.  Rzecz polega na tym, że idea zakładająca, że z każdym kolejnym modelem automatycznie będzie się osiągać wyższy poziom jest kompletnie złudna. Nawet jeśli, to trwać to będzie wieki. A na ogół i tak szybko pojawi się sufit  nie do przebicia. Żeby robić dobre modele nie potrzeba tutoriali tylko świadomej decyzji, że chce się je robić. Techniczne kwestie dość łatwo jest podpatrzeć. Wystarczy spojrzeć np. na któryś warsztat Mikołaja. Tam pięknie widać zasadę robienia detali, która polega na stopniowym uszczegółowiani elementu z zachowaniem maksymalnie możliwego komfortu operowania materiałem. Istotne jest  by nie skupiać się tylko na tym jak wystrugać popychacz, czy klapkę, ale także nad tym dlaczego właśnie taki sposób postępowania. Akurat Mikołaj prezentuje to bardzo czytelnie. Gdy się ogarnie ideę, to automatycznie będzie znaczyło, że będziemy wiedzieli jak zrobić całą gamę dowolnych detali, a nie tylko ten popychacz.

 Z malowaniem jest inna sprawa, bo realistyczny wygląd modelu wymaga zróżnicowanego podejścia do każdego tematu. Tu zasadą jest świadomość celu. Jest ona niezwykle istotna i jemu, celowi, trzeba podporządkować technikę. Każdy model będzie malowany inaczej i niemal nigdy 'na patent'.  Bodaj jedynym wspólnym mianownikiem będzie konieczność panowania nad używanymi technikami. Każde działanie malarskie musi być przewidywalne, kontrolowalne i powtarzalne. Może wrzucę w warsztacie tego Spita jakiś opis etapu malowania. Zobaczymy czy się przyjmie... .

 

Za wszystkie dobre słowa bardzo dziękuję.

Edytowane 12 Stycznia 2021 przez greatgonzo

[greatgonzo]

By zobrazować fragment powyższego posta pokażę tu świadectwo takiego zupełnie nieudanego pomysłu:

Kiedy wnętrze kabiny pilota ukryło się bezpiecznie pod maskowaniem, mogłem przystąpić do ukształtowania powierzchni kadłuba. Ogon Spitfire pokryty był blaszanymi panelami  łączonymi na zakładkę. Ten sposób wykonania pokrycia chciałem odtworzyć w modelu. Postanowiłem spróbować wykorzystać w tym celu taśmę klejącą, wykorzystywaną dawnymi czasy do łączenia arkuszy kalki technicznej. To dość mocna  plastikowa taśma z charakterystyczną warstwą kleju nadającą jej szary, matowy kolor. Tylko jak  podejść do tego ogona?

Do rozwiązania był przede wszystkim problem wykonania paneli dostępowych na niektórych blachach.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Łączenie paneli z taśmy miało wyglądać tak:

 

 

 

 

 

 

Natomiast elementy z panelami dostępowymi według tej zasady:

 

 

 

 

 

 

Prace rozpocząłem od wykonania prób na fragmencie niepotrzebnego modelu. Zachęcony wynikami zacząłem oklejać kadłub Spitfire’a. Oczywiście nie od razu na gotowo.  Trzeba było nauczyć się zachowania taśmy i wypracować odruchowe, właściwe działanie dłoni oraz palców, dobrać odpowiednie narzędzia. To wszystko jednak dopiero po zeszlifowaniu siatki nitów naniesionej kiedyś przy użyciu nitowadła .

 

 

 

 

 

Wycięcie z taśmy panelu dostępowego wyglądało źle, dlatego trzeba było zastosować sposób pozwalający zachować relief wypraski, a jednocześnie zapewnić uskok zakładki. Ten efekt zapewnić miał pasek taśmy przy widniejącej na kadłubie cyfrze 1. Na zdjęciach widać próbne klejenia

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tu już pasek i panele klejone na gotowo i poszpachlowane. Widać jak rozwiązałem problem z panelem dostępowym w tylnej części ogona. Przy okazji zrobiłem gniazdo przelotowe anteny IFF. Współśrodkowo sklejone igły lekarskie imitować mają bakelitową tuleję, przez którą przewleczony był drut. Dodatkowo ten element znacznie ułatwi montaż anteny.

Edytowane 12 Stycznia 2021 przez greatgonzo

[greatgonzo]

Nie oklejałem całego ogona. Przedtem chciałem upewnić się, że po pomalowaniu szpachlowanie będzie bez zarzutu. Niestety nie było i trochę zmartwiłem się, że swoje eksperymenty na starym skrzydle  modelu Łosia zakończyłem bez warstwy farby.

 

 

 

Na zdjęciu wszystko wygląda bardzo dobrze. Jednak w naturze nawet gołym okiem można było dostrzec cieniutką kreskę szczeliny, jaka utworzyła się na styku paska taśmy i szpachli. Przejścia szpachli w powierzchnię wypraski też nie były idealne.

 

 

 

Moja wiara w skuteczność pomysłu uległa nieznacznemu tylko zachwianiu i postanowiłem uratować ideę, a przede wszystkim model przez zamianę szpachli modelarskiej na klej CA, licząc że wzmocni on krawędź taśmy i zapobieże rozwarstwieniu.

 

 

 

 

 

Kadłub przygotowany do kolejnej próby malowania. Taśma została zerwana,  a szpachla zeszlifowana. Odpowiednie krawędzie nowych paneli z taśmy zostały podlane klejem CA, a na to znowu nałożyłem warstwę  łatwiejszej do szlifowania szpachli. Widać też kolejne poprawki w miejscach styku osłony kabiny z kadłubem.

 

 

 

 

Tym razem natryśnięta farba ukazała lepszy efekt. Jednak nie dość dobry. Niestety rozwarstwienie nadal było widoczne, mimo zastosowania  cyjanoakrylu. Mój sposób  na kadłub z pokryciem na zakładkę okazał się być nic nie wart.

 

Na szczęście w tym samym czasie Wojtek Fajga rozpoczął eksperymenty z oklejaniem modeli różnymi metalowymi foliami samoprzylepnymi. Blacha, która sama się przykleja? To musi być coś dla mnie. Przesyłka od Wojtka z próbkami folii była już w drodze, gdy ja zabrałem się za usuwanie z kadłuba mojego modelu śladów zupełnie nieudanej działalności.

Edytowane 12 Stycznia 2021 przez greatgonzo

[myszaty]

22 godziny temu, greatgonzo napisał:

Ale głównie szukam sposobów na wykonanie jakiejś rzeczy i właśnie  ich znajdowanie jest fajne samo w sobie.

Takie wyobrażenie modelarstwa było powodem dla którego zacząłem rok temu sklejać modele ( bo powrotem bym tego nie nazwał - ten stosik zts-ów i kilka MM to nie było modelarstwo).

Z tym że zostałem zaskoczony ilością narzędzi, technik, sposobów i ogromnego rynku aftermarketowego...

[greatgonzo]

Model po ukończeniu zaliczył w zasadzie jeden konkurs, gdzie pojawił się przy okazji planowanego spotkania zarządu strony Modelarstwo Redukcyjne. Potem cierpliwie czekał sobie w wepchniętej gdzieś w kąt gablocie na kolejną szansę. W tym roku przekręcił mi się w głowie jakiś trybik i postanowiłem objeździć trochę modelarską Polskę. Zawitaliśmy ze Spitkiem na trzy festiwale i wracaliśmy z nich raczej z tarczą. Okazało się, że ten niemal już piętnastoletni model może jeszcze dawać radę. A na dodatek ten skromny tour zaowocował też fajnymi znajomościami.

 

 Właśnie wróciliśmy z imprezy we Włocławku. Nie ma co ukrywać, że ze sporym bagażem satysfakcji. Wprawdzie nie widziałem żurawi, o których pisał Michał Janik, choć jechałem ta samą trasą i musiałem zadowolić się stadami łysek (chyba) zalegających na tafli jeziora zalewowego, ale wrażenia z imprezy zupełnie to wynagrodziły. Włocławek wybrał się w zasadzie sam, bo pojawiła się propozycja by tu właśnie znów się spotkać z kolegami z MR: Andrzejem Zioberem i Jarkiem Gienkiem Geniuszem. 

 

 

Dla mnie zawsze to jest wydarzenie bo obaj panowie oprócz bycia kumplami są też moimi mistrzami, którzy ukształtowali mnie modelarsko. Do tego zacne towarzystwo Tomka, Marka oraz Michała z latoroślą i wysoka jakość nieoficjalnej części imprezy była zapewniona. Trochę zerknąłem na miasto, bo ja nie bardzo lubię opcję gnania ponad trzysta kilometrów  w jedną stronę, by zaraz następnego dnia wracać. Wolę być dzień wcześniej - nikogo jeszcze nie ma, ale mogę pokręcić się rowerem po okolicy i poznać coś nowego.

 A festiwal? Bardzo fajny. Prestiżowa miejscówka tylko pomaga, sporo miejsca, organizacja bez wpadek. I wynik więcej niż zadowalający. Najpierw,  z opóźnieniem, otrzymałem nagrodę Pod But od klubu z Koszalina. Z opóźnieniem bo zagadałem się z Gienkiem i nie usłyszałem, że to Spit został laureatem. Widziałem tylko jak Przemek Litewka wnikliwie rozgląda się po sali wypatrując gdzie może ukrywać się ten typ co ignoruje ich nagrodę. Nawet pomyślałem: Co to za pacan tak olewa fundatorów? Po chwili Przemek powtórzył nazwisko i cała sala mogła się przyjrzeć temu pacanowi, jak przyśpieszonym marszem ku scenie stara się pokryć gafę.

  Koszalinianie byli jeśli nie pierwszym, to na pewno jednym z pierwszych klubów, który ustanowił własną nagrodę przyznawaną na festiwalach, na które docierają. Nagroda ma już swoją tradycję, zawadiacką, rozpoznawalną nazwę i zawsze kojarzyła mi się pozytywnie. Jeśli sprawdzałem gdzieś kto i za co otrzymał nagrodę fundowaną przez kogoś spoza kręgu organizatorów, to właśnie był to koszaliński But. Toteż było mi bardzo miło otrzymać go we Włocławku.

 A okazało się, że to miłe dobrego początki. Wprawdzie nie obyło się bez dozy emocji, bo organizatorom przytrafiło się stworzyć małe nieporozumienie. Do towarzystwa Spitfire'owi zabrałem swój  drugi model. Drugi w sensie chronologicznym - drugi model jaki zbudowałem. Korsarz miał służyć raczej jako ciekawostka, trochę antyteza mojego modelarstwa i okazja by powytykać błędy. Ale na  karcie startowej pojawiła się pieczątka informująca o wyróżnieniu. Pieczątka pojawiła się po prostu przez pomyłkę. Samo zdarzenie bez znaczenia, pomyłka błaha. Ale z jednym skutkiem ubocznym: nastąpiło rozchwianie mojego rozumienia sposobu przyznawania nagród na festiwalu. Spitfire otrzymał zwykłe wyróżnienie, ale zgłoszony był do konkursu z dokumentacją by rywalizować o Włocławską Iskrę. Ostatecznie pogubiłem się w tym jak dzielone są kategorie w tym konkursie i gdy na stole na scenie pozostała już tylko jedna, samotna, ostatnia statuetka, a wcześniej Iskra poszła już do autora modelu samolotu w skali 1:48 (świetny Su-22), to, rozumiecie, trochę poczułem, że mam coś takiego jak tętno. Cóż, to ja zostałem ostatnim lauretem i odebrałem tę ostatnią statuetkę.

Włocławska Iskra to przyczepione do postumentu dwie łopatki z wirnika silnika samolotu TS-11 Iskra. I mówcie co chcecie, ale z całym szacunkiem dla wszystkich organizatorów festiwali, dla mnie nagroda skomponowana z kawałków prawdziwego samolotu stanowiącego kawał historii polskiego lotnictwa ma zupełnie inną wartość, niż kielich ze sklepu z medalami i pucharami. Cieszę się ogromnie.

 W dodatku trofeum jest niezwykle eleganckie. I to mogę obiektywnie udowodnić. Kiedy wróciłem do domu, pokazałem statuetkę i wyjaśniłem jej znaczenie, Magda zawołała: O, jakie to ładne! I z historią! Właśnie sobie zaaranżowałam nowy kącik dekoracyjny i będzie mi świetnie pasować.

 

 

Wątpię, by istniała jakaś inna nagroda modelarska, która mogłaby załapać się na taki zaszczyt!

 

Na konkursach modelowi Spitfire'a towarzyszyła dokumentacja, która wprawdzie zawierała wszelkie dane pozwalające komisjom wysędziować model, ale nie sędziowie byli dla mnie priorytetem. Zawartość mogła im nawet nieco przeszkadzać w pracy. Ale ja chciałem by dokumentacja przede wszystkim skierowana była do modelarzy, by mogli oni prześledzić proces budowy modelu i być może, znaleźć dla siebie coś ciekawego. Nie wiem, czy to mi się udało. Mam nadzieję, że na konkursach są jeszcze ludzie, którym chce się zajrzeć do dokumentacji prezentowanych modeli.

Edytowane 3 minuty temu przez greatgonzo